uyandı kadın
insan
üstüne örtülen ağır örtüden kurtulup
taşında adı yazmayan büyük mezarda
adımları aradı yürümek için
onun için yapılmamış bir yolda
izini aradı
kırpılmış ışıklarda
kendinden önce gömülenlerin
topladı yığdı ahını
ipince bir elifte
hayata döküldü elif



zaman toprağı kuru ve kanlı
bir gökyüzü mavi aradı umuda
yetmiş iki koldan sarılmak için
çoğalan duaların Tanrı’ya ulandığı ülkede
bütün unutma iplerini çözdü parmağından
gül aradı, yılanların girdiği bahçede
o, geçmişin pembe rengini



kıvrıldı bir hemzelif
suretinin üstüne
karanlık abanırken
bütün insan ışıklarını yakmaya
uzandı eli
uyanık insan aradı
yaşam mezarlığında
harfleri kaldırdı bir bir
elif be te se
cim dal rı
dirime kapı açtı a b c,d e
pencerede ne görüyorsunuz dedi hoca
camdaki kiri görmedi hiç kimse
kuşlar ağaçlar, insanlar dedi
uyandı insanlar
u
y
a
n
d
ı
kadın!..