Yalnız seni sevenleri sevmek sevgi değil, değiş tokuştur. CENAP ŞAHABETTİN
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
Tırtar / İlkaşk - Leyl
İbrahim Çelikli.
5,0 / 6 kişi ·8 beğenme · 5 yorum · 1522 okunma
 Tırtar / İlkaşk - Leylo serseliklerimiz, atasızlıklarımız , haylazlıklarımız filen… galmadı gari canııım hemi deee nassı valla anam olmaycak bişiy bile istesin derakab ! “hu işi höyle edersem, evdekinner sevinir” deye aklıma bişiy gelse, anında! esgisi gibi, böyükleri gızdırıp tüngüldetcek sinirlendirecek güplere bindircek, evdeki asabiyet gatayısını yünseldecek bi durum asla! ve kat’a valla bi hanımevladı oldum evde mübala(ğa) deği(l) o olur-olmaza sinirlenen, köpeğe oş, tavığa kiş deyen ayağıma bastı deye bücüğü mızıldadı deye çocuğu çitme attı deye beygiri dengi davşımadı deye eşşeği topal eşşek sudan gelinşeye gadak döğen hiş bi mahlıka “Allah yaratdı” demeyen ben bi(r) nevi peygamber sıpası oldum vesselam o her şeye zıt geden çoluk-çocuğa het-hüt deyen söğüp-sayıp, silip-süpüren ben garıncayı incidirin deye yere basmaya gorkar oldum elhasılı kelam; melaike gibi bişiy oldum canım o esginki kert-kortluğum filen galmadı görseniz inanmazsınız valla sevda böyle bişiy işdecik ilazım değiliken çalıdan diken goparsam vizdanım ıratsız oluyoru kendi kendime “neye” deyon gece gözlerime uyku haram oluyoru ta öyle! emme bazı-bazı da canım sıkıldığında Özlemin hayalının gülüvürüşü bana yetiyo bazan da ürüyamda da ossa; “seni mi bekleycen,” “kim isderse ona varın” “ben köye gelin olman” ya(hu)t da “anam bili” falan deyiviriyo ya işde o zaman? o zaman bu iş yatar deye valla deliriyon sankı hayalı “bobam bili” dese bobası köye verceğmiş ğibi anasından gorkuyodum işin aslı fellik fellik gaçıyodum ondan oyusa oldu-bitdi, ğeldi-geşdi anasıynan ne garşı garşıya ğeldik ne yüzünü ğördüm ne sıfatını bilirin ne simam tadıdık garıya emme o zamannar çok güna(hı)nı aldım cellat sanıyodum garıyı zebani gibi geliyo(r)du bana Özlem olmayan herkeşi anası sandım ben ağşama gadak Özlem’i sayıklayon ya gece boyu da Özlem hayalımdan düşümden gedmeyo gatliken bi de anası olmadık zaman garşıma çıkıyo aramıza ğiriyo gan ter içinde uyanıyon uruhum sıkışmış yasdık yorgan cımcılık.. nere ğedersem gedeyin nerden geli(r)sem geleyin gözlerim Özlemin oluvucağı yerlerde bi kölge geçivise yaprak gımıldayvısa, irkiliyon solu(ğu)m daşıyo her gördüğümü o sanıyon oyusa kim benzeye bili(r)ki ona.. Allahın en gözel nimeti her şeyden gözel harşeyden datlı gıymatlı gıymatlıııımmm… bilseniz içimde ne delilikler esiyo aklıma ne çılgınnıklar geliyo mütamadiyen Özlemi düşünüyon ya sahat kaç olusa ossun çıkıp varmak alıp-ğaşmak ya da heş değilise camda da olsa kölgesini de olsa ğörmek namına gecenin geç yarısında aklıma neler geliyo neler sahat kaş deye düşünmeden gecenin leylisi olmuş yes ediyon.. ver elini Ortamalle zabahın seheliymiş ayazın eseriymiş fark etmeden.. hani olur da dama çıkmış camdan bakmış olursa görme ehtimali varımış yoğumuş hesap etmeden ayaklarım beni eletmiş o yanna! len ben Özlemi ıcıcık son bi tefa ğörmeğ uçu nerelerde zabahlayon eyi de “esgercilik”de nasıl ta(ham)mil edecen aman canım onu da o zaman düşünürüz benimki de keyfe keder sanki her şeyi halletdik de anasını sattımın emme hinci ğetmeli dayısığilin evlerinin öğünden geşmeli garşılardakı çelenlere sinmeli köpekler havlamış dayısığil dışarı fırlamış umrumda mı yerden bi çiğil almalı cama atmalı ya özlem o odada yatmayosa ya dayısı çıkarsa “-ulen çocuk senin zavırına” demeye gakarsa bi gocaman daş da sol elime n’olur-nolmaz, olmaz olmaz olur ya iki kişi çıkarsa bi birine, bi ötekine ya da dabana guvvet gaçacan aklıma neler geliyo neler yüre(ği)mde bi gümbürtü va! va! ben nezman geldim buruya çiğili nerden nezman çiğili tam atacan “-boş ver” deyon kendime “-boş ver” Özlem bilse düşlerimi valla hakır hakır güler ben de gülüyon anasına satayın yanıma ğadar geliyo goca-ğoca köpekler benden yana dizgirdiyollar hırlayollar onarı görünşe barabar ben de sıkışmışıyın, fark etdim emme nası(l) edecen zati orda olcak şey deği(l) ıçcık höyle sivişebilsem orada cımıcık debelenivisem hepiciği her yerden -üst ayağa gakacak - ne var, noluyo deye etiraf gonşular dam başına çıksalar, etirafdakı evlerden desdiliklere üşüşseler, “bu adamın bu sahatda işi ne burada” “len sen ne .ok yeyon” deseler hırsız dutsalar ele-ğüne irezil olacaz valla, dile düşmek işden bile deği(l) ya da bu kel döyüs, dün yalaklandığını unudup da “etişin gonşular bu itoluit hırsızlığa geldi” der mi? der elin ağzı kesen de büze mi bilecen ……… hayalarımı bile sıkıyon eğişiyon filen emme narasın ganereler açcık aralaşdılar da ordan dabannarı yağladığım gibi yampiri-yumpiri Özlemin görce(ği) yerleri aşıtladırına-aşıtlatmaz bi guytu da ıra(ha)tlayıvıdım nassı(l) ıratladım ulen az da (ha) sırra gadem basamacağımışıyın ele ezzatını o hale gelene ğadak nerdeydim nettim dünnede deği(l)miydim acabına töbeler töbossun az daha altıma goyvurayazcamışışıyın… i(n)san havas olunca sırf zevdasını düşünürkene unuduyo dünneyi de kendini de bu ğadar da olu(r) mu emme oluyo işde.. normel i(n)san hali deği Allah var hinci insan melaikeleşiyo valla emme meleklerde sıkışıyo mu acaba işde asıl deva burada o ğadak da fark oluvusun canım sağolsun … hele bi de köpekler sıkışdırsa file etseydiler ……… o değilden ben gene çal(ı)lığın yolunu dutdum Garadayının camlara kilitlendim bireşden gene davetsiz musafirler de yenitten çallığın ora ğeldiler yalbastılardan ikisi de çatışmış biri de(y)zemgilin gancık köpek ötekide Al(i)day(ı)ların kör güdük Şeytan Alinin sürü köpe(ği) Başarannarın Almalıkdan iki ğutu burçak gırmasına peydahlamış ya ülen ikisinin arasına bi sırık endirecen emme nüsubet kirt bişiyidin depesine vurup öldüresin çoluk-çocu(ğu) yoldan geçirmez Deli Ğelin sahannıkdan file “oşt” dese bana mı deyon demez aldırdığım file yok nineyeyin guduruk , sinece filen olularımış aklıma geliyosa namerdin ganarelerin peşleri sıra gıçıgırıg biri onara etişmeye çalışıyo gıçını sürüye sürüye gene de guyruğu dim-dik neyeyse gülesime ğediyo Alla(hı)n yarattığı mafluk umurumda deği emme bi(r) hırlamaya havlamaya gakmasınnar da bana ne.. gözüm Özlemin geşçe(ği) yerlerde “ülen de(y)zo(ğ)lu vala billa haklı” deyon “enikleri daşlayalak öldürüyo” deye ardından dezeoğlunu gayarlardım bi de içimden olsa nee; ha gerşi dışımdan olsa ne haklılar.. haklılar töbossun her sene her sene altışardan bi köpeg alsan üş seneye varmaz köpeg sürün olu(r) depit mi yeter len demek ki(y)ne, çoğ olan şeyin gıymatı olmayo hani anası gızını çırak çıkarıkana “her gün yenen soğan olma ayda yılda gelen bayram ol” derimiş ya aklıma neler neler geliyo yau film gibi “her şeyin azı garar çoğu zarar” deler ya her şey ille direm direm emme köpeg yerine goyunnarı altışar guzlatmanın imkanı olsa; ……. emmee ya onnar da ısdırısaaa Nasırattın Hocanın dediği gibi öyle üreseler gır-bayır mı yeter len ya gışın.. gırmayı samanı nerden bulacan sen bulamazsan onar da canavar olur etirafa saldırır valla o hesap; epap Alla(hı)n işine bek garışmaya bakma bili(r) bili(r) işler vallahi …….. aman, neyise, bana ne de valla Alla(hı)n işine garışmaya ğelmez vardır bi bildiği, senin ne üsdüme farz o O’nun işi .. güçcüğükenden belli köpekden bek gorkarın bi tefasında dibek döğmeye ğetdiğimizde Akmemetlerin goca köpeg ölşmek gibi olmasın ta huramdan, höyle valla dübürümün yan(ın)dan daladıydı da hemen teze deri sardıydılarıdı yara tam da eyi oluyo derken bi helaya gedeyin de bi “ıkınıvırayın” dedimmiydi haydi gülüüüm … yandı keten halva öyle-böyle dert deği valla Allah gan düşmanıma vermesin gıçımın üsdüne oturamayodum olur da yara ganadıysa, fehmetmediysem ya da ponturun dışına filen geşdiyse deye gayfada-pacada el yanında, iskambil oynarkana bile açcıcık gıynaşamayodum, durduk yerde irezil olurun deye ödüm sıdıyodu valla dedim ya ganlı-kinli düşmanımısı da Allah gul başına vermesin öyle bi(r) dert dübüründen köpeğ ısdırması .. el hasıl kelam o zamanın behrinde epili bi gan telef etdik de! Allah sizi inandırsın ha deyinşe kendime gelemediydim.. güçcüklüğümde zırtıl bişiyidim gıçımda don durmazıdı göbeğimden de! anam ponturuma asgı dikividiyidi o mubarek de ıccık dar mıyıdı bilemecen ya iliği gopardı ya deliği yırtılıdı olmadı asgısı sökülü(r)dü birinden biri kesin kopuğ oludu ulamağ uçu yerine dikdikçene gısalırdı haralda ben böyüdükçene gasılırdı ben dinelsem de yörüsem gollarım gartal kanadı ğibi yana açılır garnım içerde gambır gibi eğilelek süscek gibi gederdim yolda-belde yampir-yumpir de! o gan telefinden sonura eselmedik getdi hinci nerdeee! eridim ğetdim havaslıkdan! de! deyceğin hâlâ aklım depemden çıkar bi köpek havlayvısa emme o ğün erkekliğe su sıçratmadık işde cühela cüretimidir garazevdadan mıdır, nedir belki de mükellef gişi oldum da ondan valla kendim bile şaşıyon işdee ne hekmetise aşk başa ğirdimi akıl gezmeye gederimiş yalan deği(l) valla-billa garazevda öyle bişiy işde biz de sevdik Alla(hı)ma bin şükür. nimet sevebilecen biri sevilmek deği(l) almak alamamak hiş deği(l) söz temsili Mejnun aldı mı ı ıhh.. Ferat gavışdı mı ya ah Yusuf’unan Züleyanın durumunu bilmeyon kaşlar tefa dinnedim biri guyunun dibinde köle öteki furavının garısı sevgili oldular mı olmadılar mı annamadım Siz? DİPNOT atasız : ata terbiyesinden mahrum, babasız çocukların sorumsuzlukları, derekap: hemen, derhal, çabucak, çarçabuk, ivedilikle, acilen kat’a: katiyetle zıt: ters, uyumsuz çiğil: kumdan iri, çakıldan küçük taş dizgirtmek: fışkırtmak, siğmek, işemek cımıcık: çok az, azıcık üst ayağa kalkmak: birinin bütün gücüyle karşı koyması, diklenmesi ağzına geleni söylemesi, birine topyekün taarruz ya da hepsinin birlikte harekete geçmesi, diğer bütün konuların bir tarafa itilerek belli bir konuda yoğun harekete geçilmesi eğişmek: belli belirsiz hareket etmek, kıvrılmak, bekleyerek hareket etmek, zaman geçirmeye çalışmak, aşıtlatmak: köşeyi döner dönmez, kuytuya varınca, geçidi geçince çatışma: köpeklerin çiftleşmesi kancık: dişi güdük: kısa, kısa kuyruklu, kuyruksuz, kuyruğu kesik kirt: kavgaya hazır, inatçı, sırnaşık, şımarık,edepsiz ninemek/niynemek/neylemek/ne yapmak: bana ne, beni ilgilendirmez, ne yapabilirim ki guduruk / kuduruk : kudurmuş, kuduz olmuş sinece: aniden saldırıveren köpek, sinerek yaklaşan köpek gayar/kayar: küfür, sövmek kuzlatma: kuzulatma, yavrusunu alma ölşmek / ölçmek: aşağılayarak, ilenerek kıyaslamak karşılaştırmak, (uğursuzluk getirir diye kabul edilir) ölşmek gibi olmasın : hor gördüğümü düşünme Allah senin başına da vermesin. zırtıl: oldukça dolgun, etli-butlu sıfat: yüz, çehre, surat |
Şiiri Değerlendirin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Tırtar / İlkaşk - Leyl şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yorumlar
İbrahim Çelikli.
Cevap Yaz
el hasıl kelam o zamanın behrinde
epili bi gan telef etdik
de!
Allah sizi inandırsın ha deyinşe
kendime gelemediydim..
güçcüklüğümde zırtıl bişiyidim
gıçımda don durmazıdı göbeğimden
de! anam ponturuma asgı dikividiyidi
o mubarek de ıccık dar mıyıdı bilemecen
ya iliği gopardı
ya deliği yırtılıdı
olmadı asgısı sökülü(r)dü
birinden biri kesin kopuğ oludu
ulamağ uçu yerine dikdikçene gısalırdı
haralda ben böyüdükçene gasılırdı
ben dinelsem de yörüsem
gollarım gartal kanadı ğibi yana açılır
garnım içerde gambır gibi eğilelek
süscek gibi gederdim yolda-belde
yampir-yumpir de!
o gan telefinden sonura eselmedik getdi
hinci nerdeee!
eridim ğetdim
havaslıkdan!
de! deyceğin
hâlâ
aklım depemden çıkar
bi köpek havlayvısa
emme
o ğün erkekliğe su sıçratmadık işde
cühela cüretimidir
garazevdadan mıdır, nedir
belki de mükellef gişi oldum da ondan
valla kendim bile şaşıyon işdee
ne hekmetise
aşk başa ğirdimi akıl gezmeye gederimiş
yalan deği(l) valla-billa
garazevda
öyle bişiy işde
biz de sevdik
Alla(hı)ma bin şükür.
nimet sevebilecen biri
sevilmek deği(l)
almak alamamak hiş deği(l)
söz temsili Mejnun aldı mı ı ıhh..
Ferat gavışdı mı ya ah
Yusuf’unan Züleyanın durumunu bilmeyon
kaşlar tefa dinnedim
biri guyunun dibinde köle
öteki furavının garısı
sevgili oldular mı olmadılar mı annamadım
Siz?
Bir solukta okudum.
Yüreğine ve bileğine sağlık hocam.
Rahmetli dedem ikindi namazından sonra iki tane kitap okurdu.
İlk okuduğu Kuran idi.
Ondan sonra bir kitap daha okurdu. Onu okurken de gözlerinden akan yaşlar sakalından sızardı.
Eski harfle yazıldığından neden ağladığını bilmezdik. Herhalde çok acıklı bir durum olmalı ya da çok güçlü bir sevgiden bahsediliyor olmalıydı. Yıllar sonra bu okuduğu ikinci kitaba baktığım zaman bunun Fuzuli'nin kaleme aldığı Leyla ile Mecnun kitabı olduğunu görünce çok şaşırmıştım. Zira bu kitap bu alanda yazılan 29. kitap idi ve emirle yazılmıştı. Emri veren İran şehinşahı Nuşirevan idi. Verdiği fermanda Leyla ile Mecnun kıssası yazılmasını istiyordu ve daha öncekilerin hepsini okuduğunu belirtiyor ce yeni yazılacak kıssada bayat söz istemiyordu.
Ezcümle; Leyla ile Mecnun kıssası tema olrak aynı olsa da anlatım olarak baştan sona kurgudur.
Yusuf ile Züleyha aşkı Kuran'da da anlatılır. Yanlış hatırlamıyorsam Züleyha Mısır Azizi (Bugünkü Maliye Bakanı) Vezirinin karısıdır. YUSUF (AS) ve ZÜLEYHA....ÇOK ZORDU YUSUF'U GÖRMEYEN GÖZÜN ZÜLEYHA'YI ANLAMASI, ÇOK KOLAYDI YUSUF'U GÖRMEYEN GÖZÜN ZÜLEYHA'YI KINAMASI.
Hz. Yakub un oniki evladından biri olup kardeşleri tarafından kuyuya atılan Yusuf (as)ın güzelliğini hemen hemen herkes bilmektedir. Hz. Yusuf (AS)a insanüstü bir güzellik bahşedilmiştir. Bütün mahlukata verilen güzelliğin yarısının Ona verildiğini biliyor muydunuz? Onu görüp sevmemek, hayran kalmamak mümkün değildi. Züleyha’nın ona olan aşkı yüzünden suçsuz yere zindanlara atılan Yusuf (AS) ı, Züleyha o günkü Mısır’ın sosyetesine mensup varlıklı kadınların önüne çıkarınca, kadınlar ellerindeki meyve bıçağıyla meyve soyarken Yusuf (as) görünce ''Haşa, Allah için bu bir beşer olamaz. Olsa olsa güzel bir melektir.'' diye mırıldandılar.Ona bakmaktan gözlerini alamadılar ve bıçakla ellerindeki meyveleri soyacakları yerde, parmaklarını kıtır kıtır kestiler de farkına bile varmadılar. Ondaki güzellik ahret güzelliğindendi...
Züleyha...
Hz. Yusuf (as) ı kuyudan çıkaranlar onu Mısıra getirip köle pazarında satlığa çıkardıklarında,Mısır Azizi yani maliye işlerine bakan vezir ,Hz.YUSUF u görür görmez gönlüne bir sevgi düştü ve Onu satın aldı.Aziz in hiç çocuğu olmamıştı.Onu zevcesi Züleyha ya getirip:
-Buna güzel bak! Umulur ki bize faydası olur veyahut evlat ediniriz,dedi.
Çocukları olmadığı için, güzel yüzlü temiz yaratılışlı Hazreti Yusuf’u evlatlık olarak yanlarına aldılar.
Mısır Azizi ile evli olan Züleyha Mısır ın en güzel kadınlarından biridir..
Yusuf (AS) a çocukluğunda bir nevi evlat gözüyle bakan Mısır Azizinin hanımı Züleyha, gün geçtikçe serpilip gelişen ve ellerinde büyüyen bu delikanlının güzel haline, ahvaline ve muhteşem güzelliğine şahit oldukça hisleri değişir ve sonunda tutkuyla bağlanıp bütün kalbiyle Ona aşık olur.
Züleyha aşkından öyle bir hale geldi ki, her şey ona Yusuf (AS) ı hatırlatıyordu. Onun dikkatini çekmek için elinden gelen her şeyi yapıyordu. Züleyha’nın Yusuf’a duyduğu aşkın tarifini yapmak mümkün değildi.Denilir ki, Züleyha’nın yetmiş deve yükü mücevher ve gerdanlığı vardı ancak hiçbir şey gözünde değildi..'' Bugün Yusuf u gördüm'' diyen, ondan haber veren herkese mücevherlerini dağıtırdı. Aşkın ateşi ile yanan Züleyha baktığı her yerde hazreti Yusuf u görür,karşılaştığı herkesi Yusuf diye çağırırdı.Bütün servetini hazreti Yusuf un aşkı uğruna feda etti..
ÇOK ZORDU YUSUF'U GÖRMEYEN GÖZÜN ZÜLEYHA'YI ANLAMASI,
ÇOK KOLAYDI YUSUF'U GÖRMEYEN GÖZÜN ZÜLEYHA'YI KINAMASI..
Züleyha, Hz. Yusuf zindanda kaldığı süre içinde o kadar acı çeker ki, üzüntüden kederden gençliğini ve güzelliğini yitirir. O da aşkın, tutkunun ve ihtirasın bedelini bu şekilde öder. Yusuf( AS) senelerce hapiste kalır, Züleyha ise vicdanında hapseder kendini. Gözyaşı ve tövbe ile temizler günahlarını...
Yıllar sonra zindandan kurtulur ve Mısır hükümdarının baş vezirliğine yükselir. Yusuf(AS)ı, Hükümdarın Züleyha ile evlendirdiği rivayet edilir: ''Züleyha, aşık olduğu Hazreti Yusuf (AS)’ a kavuşmadan önce Rabbine vasıl olur. Yani kalbine Allah sevgisi yerleştirilir. Yıllar sonra da Yusuf’una kavuşunca dua eder, gençliği ve güzelliği Allah’ın bir ikramı olarak kendisine geri verilir. Yusuf(AS) ile evlendiğinde ise bakiredir. Zira kocası Aziz, iktidarsız olduğu için Züleyha kız olarak Yusuf (AS)la gerdeğe girer.''
Züleyha, kalbi acının anlamına dair sınırlarda dolaşmaya başlayınca Yusuf'a bir mektup yazmaya karar verir. İçindeki hallere tercüman olacak sözcükleri bulup da Yusuf'a göstermek ister. Der ki, her vasfın karşılığı bir sözcük var nasıl olsa. Ben de halimi arz edeyim sözcüklerle Yusuf'uma.
Papirüsten ezilmiş kağıdı ve sivri kalemi alır eline.
Yusuf, diye yazar namenin en başına sayfanın tam ortasına. İçinden binlerce Yusuf ses verir.
Ey içimdeki yıldızların mütercimi, ölü olmayan kuşlarım benim
Mısır'ın ruhuna mürekkebinin kokusunu uçuran Yusuf'um.
Nil'in sularına dökülmüş kandillerin aydınlığı
Gizli bahçelerden geçen yeşillerin ıslak çoğulluğu
Konuşan ağacım bana, konuşan ırmağım benim.
Işıklı yağmurum.
Gözlerimle gören ey, ey gözleriyle gördüğüm.
Yusuf, diye yazar,namenin en başına sayfanın tam ortasına.İçinden binlerce Yusuf ses verir.
En derin kuyusunda kaybolduğum ey,
Nil'in sesi geliyor, gelsin, sesim Nil'e gitmiyor, gitmesin.
Sesi bana gelmeyen, sesim ona gitmeyen ey
Züleyha sayfanın tam ortasından devam eder, Yusuf der:
Ey kalbimle seven
Ey kalbiyle sevdiğim.
Muhabbeti kolay giyilir libas olmayan,
Vahayı kaybedip çölün rahmetine düşen defterim,
Yitik tahtına gönlünce kurulan çöl misillemesi sevdiceğim,
Dağ lalesi
Çöl çiçeği
Ah benim yitik ezel gülü vasfınca sahiplendiğim,
Ah beni ezel gülü vasfınca sahiplenip de sahiplendiğini bilmeyen sevgilim,
Ah benim! Ah benim!
Ey adı gelecek zamanların ve mekanların insanlarına adımla bile baki kalacak olan,
Ey adım adıyla bile yazılacak olan
Sularıma dökülen karanlık,
Yoklarımı örten aydınlık
Tezatlarım benim,
Benim tekrirlerim
Ama muhabbetinden asla rücu etmediğim
Gün geçtikçe çoğalan benzetmelerim,
Sözcüklerim, lügatim, lisan hacmince vasıflandığım vasıfım
Yusuf, diye yazdı, namenin en başına sayfanın tam ortasına. Hala kitaptaydı kalemi, bir satır ileri geçemedi.
Bir satır ileri geçsem o hitaptan, dedi, yanacağım.
Ses verdi içinden bir ses:
Yan o zaman, yan o zaman!
Züleyha devam eder:
Ah benim Yusuf'um, ah benim, ah/senim, dedi, başka bir şey diyemedi.
Züleyha, Yusuf'a mektup yazmaya başlayınca.
Yusuf diye başladı Yusuf diye bitirdi.
Gördü ki hitaptan öteye geçemedi.
Anladı ki aşkın namesinde ser-nameden öte kelam yok.
Züleyha'nın lügatında Yusuf'tan öte sözcük yok.
Yusuf, dedi, kelamım artık sende hükümsüz.
Ama kelamımın hükümsüz kaldığı bu yerde beni küçümseme.
Bil ki kelamdan da öte sadece ah var, ah ki dünya onun üzerinde durur, gök kubbe onun hararetiyle döner.
Sürçü lisan ettiysek affola.
Onlar ermişler muratlarına
Biz çıkalım kerevetlerine
Selam ediyorum.
Bu yoruma 2 cevap yazılmış.
epili bi gan telef etdik
de!
Allah sizi inandırsın ha deyinşe
kendime gelemediydim..
güçcüklüğümde zırtıl bişiyidim
gıçımda don durmazıdı göbeğimden
de! anam ponturuma asgı dikividiyidi
o mubarek de ıccık dar mıyıdı bilemecen
ya iliği gopardı
ya deliği yırtılıdı
olmadı asgısı sökülü(r)dü
birinden biri kesin kopuğ oludu
ulamağ uçu yerine dikdikçene gısalırdı
haralda ben böyüdükçene gasılırdı
ben dinelsem de yörüsem
gollarım gartal kanadı ğibi yana açılır
garnım içerde gambır gibi eğilelek
süscek gibi gederdim yolda-belde
yampir-yumpir de!
o gan telefinden sonura eselmedik getdi
hinci nerdeee!
eridim ğetdim
havaslıkdan!
de! deyceğin
hâlâ
aklım depemden çıkar
bi köpek havlayvısa
emme
o ğün erkekliğe su sıçratmadık işde
cühela cüretimidir
garazevdadan mıdır, nedir
belki de mükellef gişi oldum da ondan
valla kendim bile şaşıyon işdee
ne hekmetise
aşk başa ğirdimi akıl gezmeye gederimiş
yalan deği(l) valla-billa
garazevda
öyle bişiy işde
biz de sevdik
Alla(hı)ma bin şükür.
nimet sevebilecen biri
sevilmek deği(l)
almak alamamak hiş deği(l)
söz temsili Mejnun aldı mı ı ıhh..
Ferat gavışdı mı ya ah
Yusuf’unan Züleyanın durumunu bilmeyon
kaşlar tefa dinnedim
biri guyunun dibinde köle
öteki furavının garısı
sevgili oldular mı olmadılar mı annamadım
Siz?
Bir solukta okudum.
Yüreğine ve bileğine sağlık hocam.
Rahmetli dedem ikindi namazından sonra iki tane kitap okurdu.
İlk okuduğu Kuran idi.
Ondan sonra bir kitap daha okurdu. Onu okurken de gözlerinden akan yaşlar sakalından sızardı.
Eski harfle yazıldığından neden ağladığını bilmezdik. Herhalde çok acıklı bir durum olmalı ya da çok güçlü bir sevgiden bahsediliyor olmalıydı. Yıllar sonra bu okuduğu ikinci kitaba baktığım zaman bunun Fuzuli'nin kaleme aldığı Leyla ile Mecnun kitabı olduğunu görünce çok şaşırmıştım. Zira bu kitap bu alanda yazılan 29. kitap idi ve emirle yazılmıştı. Emri veren İran şehinşahı Nuşirevan idi. Verdiği fermanda Leyla ile Mecnun kıssası yazılmasını istiyordu ve daha öncekilerin hepsini okuduğunu belirtiyor ce yeni yazılacak kıssada bayat söz istemiyordu.
Ezcümle; Leyla ile Mecnun kıssası tema olrak aynı olsa da anlatım olarak baştan sona kurgudur.
Yusuf ile Züleyha aşkı Kuran'da da anlatılır. Yanlış hatırlamıyorsam Züleyha Mısır Azizi (Bugünkü Maliye Bakanı) Vezirinin karısıdır. YUSUF (AS) ve ZÜLEYHA....ÇOK ZORDU YUSUF'U GÖRMEYEN GÖZÜN ZÜLEYHA'YI ANLAMASI, ÇOK KOLAYDI YUSUF'U GÖRMEYEN GÖZÜN ZÜLEYHA'YI KINAMASI.
Hz. Yakub un oniki evladından biri olup kardeşleri tarafından kuyuya atılan Yusuf (as)ın güzelliğini hemen hemen herkes bilmektedir. Hz. Yusuf (AS)a insanüstü bir güzellik bahşedilmiştir. Bütün mahlukata verilen güzelliğin yarısının Ona verildiğini biliyor muydunuz? Onu görüp sevmemek, hayran kalmamak mümkün değildi. Züleyha’nın ona olan aşkı yüzünden suçsuz yere zindanlara atılan Yusuf (AS) ı, Züleyha o günkü Mısır’ın sosyetesine mensup varlıklı kadınların önüne çıkarınca, kadınlar ellerindeki meyve bıçağıyla meyve soyarken Yusuf (as) görünce ''Haşa, Allah için bu bir beşer olamaz. Olsa olsa güzel bir melektir.'' diye mırıldandılar.Ona bakmaktan gözlerini alamadılar ve bıçakla ellerindeki meyveleri soyacakları yerde, parmaklarını kıtır kıtır kestiler de farkına bile varmadılar. Ondaki güzellik ahret güzelliğindendi...
Züleyha...
Hz. Yusuf (as) ı kuyudan çıkaranlar onu Mısıra getirip köle pazarında satlığa çıkardıklarında,Mısır Azizi yani maliye işlerine bakan vezir ,Hz.YUSUF u görür görmez gönlüne bir sevgi düştü ve Onu satın aldı.Aziz in hiç çocuğu olmamıştı.Onu zevcesi Züleyha ya getirip:
-Buna güzel bak! Umulur ki bize faydası olur veyahut evlat ediniriz,dedi.
Çocukları olmadığı için, güzel yüzlü temiz yaratılışlı Hazreti Yusuf’u evlatlık olarak yanlarına aldılar.
Mısır Azizi ile evli olan Züleyha Mısır ın en güzel kadınlarından biridir..
Yusuf (AS) a çocukluğunda bir nevi evlat gözüyle bakan Mısır Azizinin hanımı Züleyha, gün geçtikçe serpilip gelişen ve ellerinde büyüyen bu delikanlının güzel haline, ahvaline ve muhteşem güzelliğine şahit oldukça hisleri değişir ve sonunda tutkuyla bağlanıp bütün kalbiyle Ona aşık olur.
Züleyha aşkından öyle bir hale geldi ki, her şey ona Yusuf (AS) ı hatırlatıyordu. Onun dikkatini çekmek için elinden gelen her şeyi yapıyordu. Züleyha’nın Yusuf’a duyduğu aşkın tarifini yapmak mümkün değildi.Denilir ki, Züleyha’nın yetmiş deve yükü mücevher ve gerdanlığı vardı ancak hiçbir şey gözünde değildi..'' Bugün Yusuf u gördüm'' diyen, ondan haber veren herkese mücevherlerini dağıtırdı. Aşkın ateşi ile yanan Züleyha baktığı her yerde hazreti Yusuf u görür,karşılaştığı herkesi Yusuf diye çağırırdı.Bütün servetini hazreti Yusuf un aşkı uğruna feda etti..
ÇOK ZORDU YUSUF'U GÖRMEYEN GÖZÜN ZÜLEYHA'YI ANLAMASI,
ÇOK KOLAYDI YUSUF'U GÖRMEYEN GÖZÜN ZÜLEYHA'YI KINAMASI..
Züleyha, Hz. Yusuf zindanda kaldığı süre içinde o kadar acı çeker ki, üzüntüden kederden gençliğini ve güzelliğini yitirir. O da aşkın, tutkunun ve ihtirasın bedelini bu şekilde öder. Yusuf( AS) senelerce hapiste kalır, Züleyha ise vicdanında hapseder kendini. Gözyaşı ve tövbe ile temizler günahlarını...
Yıllar sonra zindandan kurtulur ve Mısır hükümdarının baş vezirliğine yükselir. Yusuf(AS)ı, Hükümdarın Züleyha ile evlendirdiği rivayet edilir: ''Züleyha, aşık olduğu Hazreti Yusuf (AS)’ a kavuşmadan önce Rabbine vasıl olur. Yani kalbine Allah sevgisi yerleştirilir. Yıllar sonra da Yusuf’una kavuşunca dua eder, gençliği ve güzelliği Allah’ın bir ikramı olarak kendisine geri verilir. Yusuf(AS) ile evlendiğinde ise bakiredir. Zira kocası Aziz, iktidarsız olduğu için Züleyha kız olarak Yusuf (AS)la gerdeğe girer.''
Züleyha, kalbi acının anlamına dair sınırlarda dolaşmaya başlayınca Yusuf'a bir mektup yazmaya karar verir. İçindeki hallere tercüman olacak sözcükleri bulup da Yusuf'a göstermek ister. Der ki, her vasfın karşılığı bir sözcük var nasıl olsa. Ben de halimi arz edeyim sözcüklerle Yusuf'uma.
Papirüsten ezilmiş kağıdı ve sivri kalemi alır eline.
Yusuf, diye yazar namenin en başına sayfanın tam ortasına. İçinden binlerce Yusuf ses verir.
Ey içimdeki yıldızların mütercimi, ölü olmayan kuşlarım benim
Mısır'ın ruhuna mürekkebinin kokusunu uçuran Yusuf'um.
Nil'in sularına dökülmüş kandillerin aydınlığı
Gizli bahçelerden geçen yeşillerin ıslak çoğulluğu
Konuşan ağacım bana, konuşan ırmağım benim.
Işıklı yağmurum.
Gözlerimle gören ey, ey gözleriyle gördüğüm.
Yusuf, diye yazar,namenin en başına sayfanın tam ortasına.İçinden binlerce Yusuf ses verir.
En derin kuyusunda kaybolduğum ey,
Nil'in sesi geliyor, gelsin, sesim Nil'e gitmiyor, gitmesin.
Sesi bana gelmeyen, sesim ona gitmeyen ey
Züleyha sayfanın tam ortasından devam eder, Yusuf der:
Ey kalbimle seven
Ey kalbiyle sevdiğim.
Muhabbeti kolay giyilir libas olmayan,
Vahayı kaybedip çölün rahmetine düşen defterim,
Yitik tahtına gönlünce kurulan çöl misillemesi sevdiceğim,
Dağ lalesi
Çöl çiçeği
Ah benim yitik ezel gülü vasfınca sahiplendiğim,
Ah beni ezel gülü vasfınca sahiplenip de sahiplendiğini bilmeyen sevgilim,
Ah benim! Ah benim!
Ey adı gelecek zamanların ve mekanların insanlarına adımla bile baki kalacak olan,
Ey adım adıyla bile yazılacak olan
Sularıma dökülen karanlık,
Yoklarımı örten aydınlık
Tezatlarım benim,
Benim tekrirlerim
Ama muhabbetinden asla rücu etmediğim
Gün geçtikçe çoğalan benzetmelerim,
Sözcüklerim, lügatim, lisan hacmince vasıflandığım vasıfım
Yusuf, diye yazdı, namenin en başına sayfanın tam ortasına. Hala kitaptaydı kalemi, bir satır ileri geçemedi.
Bir satır ileri geçsem o hitaptan, dedi, yanacağım.
Ses verdi içinden bir ses:
Yan o zaman, yan o zaman!
Züleyha devam eder:
Ah benim Yusuf'um, ah benim, ah/senim, dedi, başka bir şey diyemedi.
Züleyha, Yusuf'a mektup yazmaya başlayınca.
Yusuf diye başladı Yusuf diye bitirdi.
Gördü ki hitaptan öteye geçemedi.
Anladı ki aşkın namesinde ser-nameden öte kelam yok.
Züleyha'nın lügatında Yusuf'tan öte sözcük yok.
Yusuf, dedi, kelamım artık sende hükümsüz.
Ama kelamımın hükümsüz kaldığı bu yerde beni küçümseme.
Bil ki kelamdan da öte sadece ah var, ah ki dünya onun üzerinde durur, gök kubbe onun hararetiyle döner.
Sürçü lisan ettiysek affola.
Onlar ermişler muratlarına
Biz çıkalım kerevetlerine
Selam ediyorum.
Çalı Sh: 59
Dedem oda’dan gelmişse,
"Hazreti Alinin Hayber Kalesini Fethi’ni,
okuyup anlatıverirdi.
arada yorumlar yapar;
Peygamber Efendimizden,
Cahiliye Devrinden,
Ebu Cehil’den
Hazreti Ali Efendimizin;
Düldül ile Zülfikar’ından bahsederdi,
bazen de Yedi Alimler’den bir hikaye
hikayenin sonuna varmaz
çocuklar köpeklerdi ..
“uyuyanın üsdüne gar yağar anam” diyerek..
üstümüze bir şeyler örterlerdi
dedem aldırmaz olup bitene.. devam ederdi
“-Hazreti Yusuf öyle ğözelimiş ki;
kadınlar turunç keserken onu görünce
ellerini kesmişler" derdi.
dünya güzelliğinin yarısı Yusuf’ta
öteki kullardaymış, diğer yarısı da,
musavir ebeler; dizlerini döğerlerdi
Yusuf Alehhisselam, Hazireti Yakup'un oğlu,
garındaşları “-bobamız Yusuf’u
daha çok seviyoru”
deyelek
gısgançlıklarından götürüp onu
guyuya atdılar
ordan ğeçen köle tacirleri;
guyudan çıkardılar Yusuf Aleyhisselamı
götürüp Mısır'ın maliye bakanına
köle olalak sattılar
bilmen kaç kese altına,
Hazireti Yusuf;
Mısır Firavını’nın ürüyasını
Mısır'da “yedi sene bolluk”
“yedi sene gıtlık” olcak deye yorumladı
Yusuf’un sayasında
yedi yıl bollukta
hububatı ambarladılar,
sonrakı yedi yıl süren gıtlıkta
halkı aç gomadılar,
bu saya(e)da Yusuf Firavın’ın gözdesi oldu
emme o ğüne gadak ne ezalar ne cefalar çekti,
ne irezilliklere gatlandı kimbili(r),
emme onnara Allah “peygamber sabırı” verdiği uçu
bi kere bile “-off” demedi,
peygamber sabırı öyle işdecihi
Hazireti Yusuf’un en sevdiği garındaşı Dünyaminidi
O’ da, yannarında öteki öğey garındaşları
Kenan İlinden Mısır’a
zehre yardımı almaya geldileridi
Yusuf Aleyhisselam;
Dünyamin’i görürüne-ğörmez
tanıdı garındaşını,
tanıma(z) mı hiş, gardaş bu
emme sırrı bilinmesin deyye
onun çuvalına altın bir tas goydurdu
"-Hökümdarın tası çalındı deyelekden"
ma(h)sızdan tabi
Dünyamin’in çuvalından altın tas çıkınca…
onu alago(y)durdu
Hazireti Yakıp Aleyhisselam,
diğer garısından çocuklarına
Dünyaminin kokusunu alamayınça barabar
"-garındaşınız Dünyamin" ….
“Dünyamin nerede” diye sorup
hırsızlık suçundan kaldığını öğreninşe
"-Dünyamin öyle bişiy yapmaz siz
ona da bi kötülük ettiniz"
diye evlatlarına ilendi
acısından nüzül geldi,
çok geşmedi küküm endi,
gözleri âmâ oldu
deyce(ği)m dee…
Yakup Aleyhisselam körlerin piridir
Allah nur içinde yatırsın
Şaf(a)atından bizi mahrım bırakmasın
teşekkürler
saygılar
Dedem oda’dan gelmişse,
"Hazreti Alinin Hayber Kalesini Fethi’ni,
okuyup anlatıverirdi.
arada yorumlar yapar;
Peygamber Efendimizden,
Cahiliye Devrinden,
Ebu Cehil’den
Hazreti Ali Efendimizin;
Düldül ile Zülfikar’ından bahsederdi,
bazen de Yedi Alimler’den bir hikaye
hikayenin sonuna varmaz
çocuklar köpeklerdi ..
“uyuyanın üsdüne gar yağar anam” diyerek..
üstümüze bir şeyler örterlerdi
dedem aldırmaz olup bitene.. devam ederdi
“-Hazreti Yusuf öyle ğözelimiş ki;
kadınlar turunç keserken onu görünce
ellerini kesmişler" derdi.
dünya güzelliğinin yarısı Yusuf’ta
öteki kullardaymış, diğer yarısı da,
musavir ebeler; dizlerini döğerlerdi
Yusuf Alehhisselam, Hazireti Yakup'un oğlu,
garındaşları “-bobamız Yusuf’u
daha çok seviyoru”
deyelek
gısgançlıklarından götürüp onu
guyuya atdılar
ordan ğeçen köle tacirleri;
guyudan çıkardılar Yusuf Aleyhisselamı
götürüp Mısır'ın maliye bakanına
köle olalak sattılar
bilmen kaç kese altına,
Hazireti Yusuf;
Mısır Firavını’nın ürüyasını
Mısır'da “yedi sene bolluk”
“yedi sene gıtlık” olcak deye yorumladı
Yusuf’un sayasında
yedi yıl bollukta
hububatı ambarladılar,
sonrakı yedi yıl süren gıtlıkta
halkı aç gomadılar,
bu saya(e)da Yusuf Firavın’ın gözdesi oldu
emme o ğüne gadak ne ezalar ne cefalar çekti,
ne irezilliklere gatlandı kimbili(r),
emme onnara Allah “peygamber sabırı” verdiği uçu
bi kere bile “-off” demedi,
peygamber sabırı öyle işdecihi
Hazireti Yusuf’un en sevdiği garındaşı Dünyaminidi
O’ da, yannarında öteki öğey garındaşları
Kenan İlinden Mısır’a
zehre yardımı almaya geldileridi
Yusuf Aleyhisselam;
Dünyamin’i görürüne-ğörmez
tanıdı garındaşını,
tanıma(z) mı hiş, gardaş bu
emme sırrı bilinmesin deyye
onun çuvalına altın bir tas goydurdu
"-Hökümdarın tası çalındı deyelekden"
ma(h)sızdan tabi
Dünyamin’in çuvalından altın tas çıkınca…
onu alago(y)durdu
Hazireti Yakıp Aleyhisselam,
diğer garısından çocuklarına
Dünyaminin kokusunu alamayınça barabar
"-garındaşınız Dünyamin" ….
“Dünyamin nerede” diye sorup
hırsızlık suçundan kaldığını öğreninşe
"-Dünyamin öyle bişiy yapmaz siz
ona da bi kötülük ettiniz"
diye evlatlarına ilendi
acısından nüzül geldi,
çok geşmedi küküm endi,
gözleri âmâ oldu
deyce(ği)m dee…
Yakup Aleyhisselam körlerin piridir
Allah nur içinde yatırsın
Şaf(a)atından bizi mahrım bırakmasın
teşekkürler
saygılar
i(n)san havas olunca
sırf zevdasını düşünürkene
unuduyo dünneyi de
kendini de
bu ğadar da olu(r) mu emme
oluyo işde..
normel i(n)san hali deği
Allah var hinci
insan melaikeleşiyo valla
emme meleklerde
sıkışıyo mu acaba
işde asıl deva burada
Köy delikanlısının ilk sevdası ile ilgili her türlü acı, sıkıntı, mutluluk, ilgi
ve içli,samimi duyguları, gıdası ise üzüntüdür. Her anı Özlem'in hayali ile
doludur. Özlem'e ait küçük bir söz bile onu canını sevgiliye verecek
kadar melankolik duruma getiriyor.Ondan gelen her eziyete katlanıyor.
Çektiği eziyetlerle aşk işinde olgunluk kazanıyor ve sahip olduğu yegane
varlık aşktır. Bu sebeple aşk yolunun bütün tehlikelerini canla başla kabul
ediyor. Onda ki,menfiyi müspete, kötüyü iyiye çeviren yine aşktır.Sevgiyi,
gaye edinip,herkes ve her şey sevip herkesle barışık olmuş.Ancak melankoli
onda bezgin bir kahır olarak değil, coşkusuyla hayatiyet kazanmış,umuda,
geleceğe kapı aralamış,yöresel şiveli öyküde, hayatı kapkara gösteren bir
bezginlikten çok hayatın kıymetini bilinmesini öne çıkartan ve gelecek
bölümlerde ilginç duygulara ev sahipliği yapacak öyküsel şiirinize tebriklerimle.
Saygıyla.
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
sırf zevdasını düşünürkene
unuduyo dünneyi de
kendini de
bu ğadar da olu(r) mu emme
oluyo işde..
normel i(n)san hali deği
Allah var hinci
insan melaikeleşiyo valla
emme meleklerde
sıkışıyo mu acaba
işde asıl deva burada
Köy delikanlısının ilk sevdası ile ilgili her türlü acı, sıkıntı, mutluluk, ilgi
ve içli,samimi duyguları, gıdası ise üzüntüdür. Her anı Özlem'in hayali ile
doludur. Özlem'e ait küçük bir söz bile onu canını sevgiliye verecek
kadar melankolik duruma getiriyor.Ondan gelen her eziyete katlanıyor.
Çektiği eziyetlerle aşk işinde olgunluk kazanıyor ve sahip olduğu yegane
varlık aşktır. Bu sebeple aşk yolunun bütün tehlikelerini canla başla kabul
ediyor. Onda ki,menfiyi müspete, kötüyü iyiye çeviren yine aşktır.Sevgiyi,
gaye edinip,herkes ve her şey sevip herkesle barışık olmuş.Ancak melankoli
onda bezgin bir kahır olarak değil, coşkusuyla hayatiyet kazanmış,umuda,
geleceğe kapı aralamış,yöresel şiveli öyküde, hayatı kapkara gösteren bir
bezginlikten çok hayatın kıymetini bilinmesini öne çıkartan ve gelecek
bölümlerde ilginç duygulara ev sahipliği yapacak öyküsel şiirinize tebriklerimle.
Saygıyla.
Teşekkürler
Saygılar sunarım efendim
Iyi ki varsınız
Her zaman alaka ciddiyeti
Sag olun var olun
Saygılar sunarım efendim
Iyi ki varsınız
Her zaman alaka ciddiyeti
Sag olun var olun
Mükemmel ötesi
Emeğine sağlık üstad
Selam ve sevgilerimle
Emeğine sağlık üstad
Selam ve sevgilerimle
Şiir Künye
Kayıt Tarihi
: 25.2.2016 17:55:10
Puan
: 30.0 / 6 kişi
Okunma Sayısı
: 1522
Yorum
: 5 yorum
Beğeni
: 8 kişi
Şiiri Beğenenler
Popüler Şiirleri
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.
tebrik ve saygımla