Kuşatma
.
kabına sığmadı kırçıl mavi, nehri yutkundu durdu Süphan’ın karlı saçlarından süzüldü gün tüm zehrini yüzüme vurdu mavi; ne yumuşak, sıcak ne aydınlık sesi dağıldı aynada, ayna kendini gördü ey can; içimde kıpırdayan bu kuyu özünü akıttı geldi dağılan ellerin saçlarımda, öyle gerçek çivit mavi, ipek mavi, göğünü sırtında taşıdı geldi tozunu döktüğü yerden kaldırdı zaman ayak izini alnımızın bahçesine bıraktı tanıdık çok sonra, kendimizdi rast geldiğimiz ney’ine dokundu üstat, bir nefeste geçti evreni ey yar; yarım kalmış ne varsa ekle kendini sevgili kalbini , kar yeryüzü toprağına sefası olsun ölümün . |
En doğru kuşatma
aşk'a dair..
Tebrikler Arkadaşım.