Şiirimaz önce yanımdaydın yay gerilip ok atılmadan önce bir taydın yeni doğmuş ayakta durmaya çalışan dereyi istesem çevirirdim yanından güneşi sırtından akıtarak bahçede gelirdi abdest almaya annem kocamış kara kavak gölgesi olurdu bilmezdim salıncakta sallanmanın şiir olduğunu doğuracağımı türküleri her adımda yanımdaydın aslında çizgilerinde doğardın yüzümün orda ölürdün yine bunu ölüme girip çıkınca anladım kalbim durduğunda sen de durdun nereye gittin taş odalar soruyor rahat koltukların rahatsızlığı usumda kırıntıları kalan sevgilim aslında seni seviyorumları toparlayıp gitmişti sesi ve görüntüsünü bırakıp hayli üşümüştü ayaklarım ve kalbim sana sarılmıştım bilirsin az önce buradaydın kurumuş çiçeklerini süpürüp atarken gün yüzün susuzdu içindeki gerçek sevgiliyi arıyordun sen de o yüzden üstünde gözüm sen benim sen’imsin 27. 01. 2015 / Nazik Gülünay |
arı duru bir Türkçe sunumu
güzel bir şiir okudum
çok teşekkür ederim
bir yürekten
sevgiyle daimâ
.