kim bilir
bir vücut takvimi olsaydım bir yerlerde
sağ elim
gövdemin bu en uç noktası
hangi yıla denk gelirdi?
hangi bardak dolusu suları tutar
kapılarını ne renk
karanlık odaların...
ters ve kırmızı fotoğraflardan
şımarık pozlar vererek geçiyorsa zaman
bütün bu çizgiler ve harfler
biraz yön değiştirsin isterim
parantez içine alınsın ok işaretlerim
ve unutulmuş bir ikinci adım
işte böylece ben
hep eksik çağrılayım

üç ayaklı sandalyeler şimdi revaç bulduysa
bunda benim günahım ne?
hem, söylemişti o adam sessizce
bazı birler toplanınca iki etmez diye

bu birleri iyi tanımalı...

öyle birler ki
ikiden büyük
üçten ve dörtten
omuz omuza duran bütün işaretlerden
çalımlı bir dokuz
devrilmiş bir sekiz
ya da yumuşacık bir deniz
kalın ilkbahar rüzgarı
ve ılıman iklimler
günlerin damladığı bir su takviminde
çizgisiz ve özgür resim defterlerinde
günah geçirmez sağ elimle ben
kağıttan uçaklar yapıyoruz size

toplanınca bir eden saatlerin
etlerin, kemiklerin
hesapsız sevişmenin
bir garip oğlan çocuğunu
halktan habersiz yapılan oğlan çocuğunu
piç diye çağırıyoruz
ve güceniyoruz Tanrıya
bizden izinsiz yeni insanlar yaratınca

Tanrılar,
toplanınca bir eden Tanrılar
ne kadar çok görünseler de
ortada yanlnızca bir Tanrı var