huyumbir kara şiir girmek istedi odama kapı önünden bir kara kedi geçti karayı aka yordum rüyada gerçek de böyle olsun istedim kapatmadım sonuna kadar açtım defterimi o sayfa kenarlarını çiçekleme huyum aldı beyaz kalemi eline umut olsun dedim ilk sözcüğün ilk dizende bir yıldızcık yansısın aç en dipte kalan kapıyı sayfanın tozunu al susamış bir kır menekşesi gölgesiz bir ağacın altında bir kaç damla su bekliyor yaz uykuya dalmış yar yıllar geçmiş uyanmamış kaç şiir çınlatmış kulağını kaç şair aşk kıtaları okumuş duyurmaya çalışmış sesini son gücünü kullanmış şiir karanlık perdeyi açmış o kara bakışları yormuş hayra çıkın demiş içinizden dışarı gölgeniz sinmesin sokağa.. 05. 01. 2015 / Nazik Gülünay |
Merhaba,
Toprak dışındaki kara hep kaygılandırır beni !
Teşekkür ederim saygılar.