dokun banadokunduğunda gözlerinle bana mümkündür dağı oynatmak yerinden bir yere fırlatmak üstünü saran çalıları, pıtırakları bir eve girer gibi merdivenlerinden öyle doruğa çıkmak güneşe yakın bir yere ocak kurmak toplamak çevrene çoluk çocuğu dokunduğunda dudaklarınla bana mümkündür sevdayı uyandırmak yattığın o susuz topraklarda öbek öbek gül açtırmak utandırmak geçmişi öyle duygusuz yüzü asık duran kolundan çekip bu güne bırakmak günün güneşli yağmuruna dokunduğunda ellerinle bana kurumuş göz pınarlarına dolar kaynak bir çocuk su içer kana kana bir kadın şarkıya başlar rasttan bütün evlerin penceresinde saksı çiçekleri açar insanlar türkü söyleyerek gider işine dilenci yakar para topladığı kutuyu çalışmaya başlar dokunduğunda gülüşünle bana bir kız çocuğu balonlarıyla oynar sokakların çamurunu temizler işçiler pişman olmaz yağdığına yağmur, kar parkta yürüyüşe çıkar kasaba sakinleri salıncakta sallanır çocuklar bütün elma şekerini satar satıcı hava bir açar bir açar güneşe değdiririm elimi dokunduğunda sevginle bana unuturum annemin kocamın dayağını vurmasını öğretmenimin cetvelle avucumuza yine körebe saklambaç yağ satarım oynar büyümeyen çocukluğum sokak aralarında deli gani elma ister bahçemizdeki ağaçtan türkü söylerim tepesinde sallanırım dallarında umutla tutunurum geleceğe dokun bana.. 04. 01. 2016 / Nazik Gülünay |
sıcacık bir şiir tebrik ederim Nazik
sevgimle