Sevgisizliktenyüzün sevgisizlikten ova yangını bir çekirge zıplıyor kara yerden yakalamak istiyor ellerin kelebek mavisini ak bulutlu göğü dönüp duruyorsun kendi ekseninde güneşe hayran güneşten bir parça sen evrende sayısız yıldızdan biri ayrımında yansımanın karanlığın depremli terkisinde uyurken gül nakışı işleyen kızlar pislik kusan geceden korkmadan elleri işçi, ağızları iskambil kâğıdı oğlanlar hayata adımını atarken değil geviş getiren uyuşuk bir çöl devesi kıştan çıkamayacağı için dışarı atılmış kulağı düşük eşek karanlık kendini yiyerek büyüyen görkemli dev insan kanları sıvanır sabaha güneşin üstünde bile adam yiyici gölgeler kalemden keskin dişleri alınları kuytu sokaklardan dar zifte bulanmış yüreklerdeki altın sevgi saçlarını yanan ormanların ilenci yolmuş yüzün ekini harmanlanmış ova kamburu çıkmış düşlerinin geçemiyorsun herhangi bir işçinin baş parmağını bile ben isterdim ki gül öperken ellerin artı işaretiyken kitap sayfalarında duyulsun yüreğinin gümbürtüsü o dişinin arasında kalan ekmek kırıntısı tertemiz uzun ırmak çersiz çöpsüz karış denize ellerin ayakların hangisi yüzün ağzın gözlerin bilinçli yetiştirdiğin çiçek ağaç öğüt vermek kolay tomurcuğa aç demek dikene ya kır, ya patlaştır ucunu dikenli kuşburnu çiçeği pembesi elini yanına çeker duvardan insin kara kedi öğüt koklasın çöplüğü çöplükleri eşen ozanlar yol düz mü eğri mi önü kesik mi görsün heey yol kesiciler! geçemiyor sevgi arabaları yolumuzdan çekilin yar ilerde yüzü ova yangını sevgisizlikten.. 10. 03. 1987 / Nazik Gülünay |
emeğine sağlık saygımla