Sana aşkımın kederiyle geldim
Erik ağaçları çiçek dökerken
Böyle olurum nedense ben
Yaşam; Ona kattığın anlam kadarsa
Ona da bir şey kattığım söylenemez
Suçlu; baharın hep geçip gitmesi
Beni geride hüzünlerle biriktirmesi

Önümüzdeki felsefe konferansında
Bin feylesof bir araya gelecek
Baharda ki coşkunluğum mu
Yoksa sonrasında ki hüznüm mü gerçek
Tartışmadan doğacak fikrin
-ben şimdiden söyleyeyim-
Bizim köyde orta pınardan akan
Su kadar hükmü geçmeyecek

Bin kocalı Münevver
Bin kocasından
Aynı anda çocuk doğuracak
Belki de bu aşk felsefesinin
İflası anlamına gelecek

Erik ağaçlarının çiçek dökmesinin
Bende ki hüznünü işte böyle bil
Kocaman bir isyan olup, içime düşüyor çocukluğum
Büyütüyor. Güneşten kopup gelen
İzotop dalgasına katıp kendini

Söz, önümüzde ki baharda
Yine seni seveceğim