Güllerin, güneş doğmazdan önceki o bildik kokusuzluğu
Yaşamdan korkmuşluğumuza benziyor
Yuvasını kaybetme telaşındaki kuşların ürkekliği herşeye benziyor

İşsizlik her mevsim odamızın ortasında
Sobanın yerinde
Soğuk, içimizdeki duygulardan üşüyor
Bir madenci yıldızları biliyor, isimlerini
Son seferinden dönmedi
Sofraya iki beyaz ekmek koydu
Evini boyadı her gün yeniden, anılarıyla
Çocukları büyüdü, saçlarını okşadı
Kendisi yoktu
Yürüyüşe katıldı


Bir film çekildi uzaklarda
Uzaklar evimizin içine benziyor
Yolların bozulmuş asfaltları
Camları kırılmış pencereler
Suları kesilmiş dereler
Bir mermer soğukluğunda yaşamak herşeye benziyor

Cinayet için neden arıyor yazar
Herşey nedene benziyor
Bir ölüm tasarlıyor sonra
Külleri bulut olan
Suskunluğa benziyor o da
Gazete başlıkları gibi sessiz bir ölüye
Sonra bütün gölgeler bir ağacın gölgesi oluyor
O herşeye benziyor.