İnsanızelimin altında çiçekler açan şiirler beş para etmezmiş altın elin aynası şeytanın serüveninden çekici değil koşun gelin Tanrı’ya içinde ellerinizin yaprakları sonsuzdur şiirsel gül demetinin içinde çıkın göğe parçalayan uçurumlardan iyi peygamberler yeridir son durağımız orası yere çakılı değiliz biz insandan üredik ana rahminden sıcaktır, sıcak gökyüzü korkmayın elinizden yükselin şiire para vermesinler gerçeğe ermesinler kalsınlar kır çiçeği kokusundan yoksun ovada güdülsün koyunlar unutulsun bir arabesk meyhanenin güneş görmeyen yüzünde.. 31. 5. 1986 / Nazik Gülünay |