Gün kurutuyorsun yine
Avuçlarında derin çatlaklar
Adının harfleri halâ,
Kadifeden yapılma

Öyle bir bağırmaksın içimde
Öyle bir susmak
Dudakların,
Adayı dolaştığımız faytona benziyor
Biraz rüzgâr gibi yani,
Biraz da yağmur

Şimdi çizgiler yok edecek gözlerini
Geceni kuşanacaksın şimdi
Yavrunun memeye saldırışı gibi,
Aya yıldızlara saldıracaksın

Ah şu bulup bulup yitirmek de olmasa seni,
Ne şiir söyleyebilirdim ne de yalan

Aslında iyi değilim
Sana belli etmedim ama,
Kötülüyorum giderek
Doktordu ilâçtı hepsi kifayetsiz
Belki de kalemimi bu son oynatışım
Ve son yazışım seni gökyüzüme

Ne tuhaf sadece benim gökyüzümde belirişin
Sanki sen yoksun
Yalnızca ben tanışım seninle
Bir hayalet kadar kimsesizsin
Ben de olmasam
Yitip gideceksin
Hal böyleyken dahi,
Umarsızlığın da hep bana
Küsüp kaçıp gitmelerin
Yanımdayken yüzüme değil de
Duvarlara aynaya suya bakışın

Boşluğu kucaklamak sana sarılmaktan daha evlâ
Boğazıma tırnaklarını batırıp
Kan tükürtüyorsun üzerine bir de
Oysa ellerin yüzün saçların
Oysa tenin ruhun varlığın
Oysa sen diyorum durmaksızın
Peki ne diye?
İşte öyle...