selamdahüzün otağını kurmuşken Ankara’da gülen surat karikatür olmalı yoksa bu kanlar atar damardan çığlığını duymadığın insanların acısı gecenin ayazı yakar eğri tüter dumanı değersizleşir gün içinde insan olmadan son demini yaşayan gül açmak istemez bir daha al yaprağını döker inceldikçe buharlaşan gönülden inlemeler çıkar arza dağa taşa sis çöker düşer kolu seymenlerin yüzü asık bu günde üç maymunu oynar birileri birileri ölüyü taşlar saygıyı unutur insan oysa ne çok severiz ölüleri diriyken ekmek vermediklerimiz sanki beslemişizdir elimizden kaç yüzümüz var bizim duruma göre renk değiştirir şaşırır ay rüya mıdır gördüğü hangi yüzü ağartmıştı az önce az önce kimse ölmemişti aramızdaydı katiller hani kördü herkes hani o bakar kör çocuklar yaşlılar gençler herkes yaşamaya durmuşlardı hani kol kolaydı kardeşler selamda.. 13. 10. 2015 / Nazik Gülünay |