En hazin şarkılarda ağlayıp
Toprakla sildik gözümüzün yaşını
Avaz avaz ağıtlar yaktıkta gidenlere
Bir türlü yakamadık elimize vuslat kınası

Şehirler yandı ak göğsümüzün
Beyazdan daha ak gökyüzünde
Kimlerin fırça darbesiydi siyah
Ve kimlere revaydı ölüm denen yazgı
Bilemedik...

Kurşun rengi heybetli dağları
Çise çise yıkadığında yağmur
Burcu burcu kokan kızıl güller üstüne
Rahmet yerine kan yaşıymış meğer yağan
Anlayamadık..

Şimdi yüz yerinden kanadı kırık güvercinlerin
Mekanı makber...
Ne çok öldüler
Ne çok gururla yeniden doğdular küllerinden
Göremedik...

Bizimse kıyamet yanığı ellerimiz ayaklarımız
Acıdan tutam tutam döküldü saçlarımız
Ama yinede
Umutlar besler olduk kirpik aralığı her gün doğumunda
İnancın eşiğinde sabrın ve metanetin
Sınavını verdik Tanrının kutsal huzurunda


Dilek USTA.