Sevgi her zaman karşılık görür, kin de.. DOSTOYEVSKİ
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
Köye Müfettiş Gelir
İbrahim Çelikli.
5,0 / 19 kişi ·18 beğenme · 13 yorum · 1734 okunma
 Köye Müfettiş GelirMüfettiş arada bir “müetdiş geldi” diye okul çağındaki herkesi sınıflara doldururlardı bi(r) sıraya üç kişi yerine dört-beş kişi oturttururlardı “mü(f)ettiş bir şey soracak” endişesi soluğumuzu keserdi heyecandan kalbimiz duracaktı ö(ğ)retmen azametle cept(v)elini sallardı “- mü(f)ettişin sorduğunu bi bilemen de! ben size sonura sorarın ananızdan emdiğiniz südü burnunuzdan getirmezsem n’olayın” diye tehditler sıralardı, yüzümüz kızarı(r), soluğumuz daşardı “-acaba öğretmen okulunda bunları mı öğretiyorlardı” “-işaret etmesiynen barabar! hemen ayağa gakın! İsminiziii! soy isminizi söyleyin! özellikle bana “-ismin ne derse ne deycen” “-………..” “-İbrahim, bak sakın İrbem, İbrem, İbirem, İbirahim, İpirahim, İrbeğem, İrbahim, İpram, ibo, iboş, ibiş filen dersen garışman” .. “-neymiş” “-İprahim!” “-o gadar da sert deği(l) güzelcik: İb ra him neymiş!” “-İbrahim!” “-haah! böyle işde” “-senin adın ne” “-cavit” “-senin” “-sefer” “-senin” “-mammer” itiraz etti gene “-muammer” arkadaş tekrarladı “-muhammer” “-muammer” “-muammer” “-senin” “-marem” “-muharrem” “-muharrem” “-senin” “-melat” “-melahat” “-melahat” “-…” “-a(y)şecik” ona da itiraz etdi, düzeltti herkesinki gibi “-ayşe” … “-neymiişş!” “-aşee” “-ay.. şee” “-ay şee” “-senin” “-seren” “-gülseren deycen” “-senin” “-hariye” “-hayriye” “-hayriyye” “-hayriye” “-hayyriyye” … sınıfta “tıss” yok “-senin” “-halil” “-senin” “-salim” “-selim deycen” “-selim” “-senin” “-gülüş” “-gülafer deycen” “-güllaferr” “-gü la fer, de bakayın” “-gülafer” gözüyle işaret etti “-sadet” “-sedat” “-se’dat” “hiş kimse adını bilmeyoruymuş meğerem bi ben İbrahim”.. “-senin” “-ırafiye” “-rafiye” “-rafiye” “-irecep” “-recep” “-erecep.” “-recep” “-recep!” “ırafiye değil rafiye irecep değiill, recep! ısmayıl değil ismail ilahana değil, lahana iliğen değil, leğen ıramazan değil, ımız değil ramazan!” “pekiii” … “-bobanız ne iş yapıyor derse sakın ha! ileşber-mileşber deme(yi)n, çiftçi de(yi)n!” … ba(ğı)ralak “-neyimiş?” birkaç ağızdan “-çivtci” adam hiddetlendi, hiş de ö(y)le horata eder hali yoğudu vallahi billahi “-neyimiişş!!” bu defa hep beraber var gücümüzle biz de bağırdık “-çivtciiii!!!” … “-neyimiişş!!” bu defa daha da gür “-çivtciiiiii!!!” … soluğumuz daşdı-tükendi “-gözünün içine bakın”, ………. “-sert cevap verin” ……. “-efendim de(yi)n” …….. “-evet ya(hu)t hayır de(yi)n” “-ı - ıııh”, -“cık” yok … “-hı hı” .. “-heye” derseniz canınızı alırın eşşolu eşekler.. -“heye” yok, emme ille ‘buyur’ “buyur” dey(e)ce(ksi)iz tamam mı?!” zopaynan tayin ederek kısım kısım ama herkese mutlaka tekrarlattı, “buyur!!!” “buyur!” “buyur!!” döndü bütün sınıfa “-neyimiş” sınıfcak bağırdık “buyuuurrr!!!!!” “-sorusu olan var mı?” baktı hiç birimizden “tıss” yok bu defa teker teker hepimize “evet” dedirtdi “evet” “evet” “evet” “evet” “evet” sil baştan cepd(v)elinen işaret etti kimi gösderttiyse “hayır” “hayır” “hayır” sonra bütün sınıfa sordu aynı soruları hep bir ağızdan bağırdık tahtaya yazdıklarını, sopayla gösdertdiklerini …….. “buuyuuurrr!” “evvveeeeet!” “çivtciiii!” “güllaffeerrr!!” “hayriyyyeee!!” “ibraahiiimmm!!” “raffiyeee!!” “recep!!” “eveeet!!!” “buyuuur!” “çivtciii!” “hayııırrr!” .. sonra tekrar.. sil baştan “salim!!” “rafiye!!!” “buyuuur!” “çivtciii!” “gülafer!” ömrü hayatımda ikdiba o ğün camiden başga yerde de ülöküs yandığını gördüm garannık basdıgdan çok sonura çıkdık nekdapdan terefiden da(ğı)lıyo ğibi.. tenefis etmeden tufalete ğetmeden sahatlarca... “-annadınız mı?” “-evet” “-annadınız mıııııııı?” “-evet ö(ğ)retmeniiiim” “-yaarın gör(eceği)cez bakalım” diye kafasını salladı kaşlar tefa yeminossun, şartlar şartossun ikiğözüm öğüme aksın vallaha-billaha gene de her ihtimale karşı bir “sıra dayağından” geşdik.. yetmedi yaşından daha uzunundan daha zertinden daha da galınından hemi söğüt, hemi de gavak dalı kesdirtdi mahanaya filen gerek duymadan bi-kaş gişide denedi memnun! bazılarına bireş daha şiddetli oldu emme olacağ o gadarlık dünden ırazıydık valla billa şartlar şartossun sonura öretmenimiz birden durup; annına şaplak atdı “heyvaaah” dedik, hep birlik …!!!!! “kimin o(ğ)lusunuz” “kimin gızısınız” derse ne deceniz “sen” dedi Sâdet “-bobamın oluyun” tam gafasına “eşek daya(ğı)”nı indirceğdi ki, vazgeşdi Hariye “-bobamın gızıyın” Sevim “-muhtar Gara Amadın gızıyın” melat da onnara uydu “-gayfacı Alibe(y)nin gızıyın” Şayetse “Devriş’in kızıyım” adamın yüzünde en ufak bi memnuniyet yok bilemediler demek ki belli belli besbelli.. maazallah sıra gelir bana sorarsa hazırlandım “dedemin o(ğ)luyun” decen birden yumuşadı adam… yazzık, valla! insanın içi “cız” ediyo acıyoru töbossun nayetinde o da bi Allahın gulu öyle ya zavallı o gızgıyla sıra dayağı atmaktan birilerini, özellikle daha çok dövmekten, eli acıdı deye gızgısı tavan yapan adamcaz! horsasını alamayıp hazırolda bekledip de gerneşip arkadan haşin bir tepmeyle kıçüstü düşürmekten vazgeçti, daha evel hiş duymadığımız ve hatda ona da hiş yakışmayan çok yımışacık bir sesle “arka(da)şlar” hidayete mi erdi ne.. acaba muhtar mı geldi yonusa bekçi mi candırma mı geldi öyle ya hu fakıt olmuş analarımız-bobalarımız mı göründü acabına ola herkeşin dede-ebesi, köylü basgına mı geldiydi ki bi tefa kesin Felek Haceri Dal Güllü, Mevevşe çocukları olsaydı Deli Gelin hayırdır işallah.. “madem öyleyse her gün gelseler ya” emme Deli Mamıt da gelir “eti senin kemiği benim Hoca” der neyise gısa kesen adamcaz yımışacııık “-arka(da)şlar.. çoc(u)klar, babanızın adını söyleyeceksiniz muhtar, bekçi, çoban yokk!! muhtar değil.. Ahmet Altınay bekçi değil, Bayram Çay Yan Efe olmaz, Mustafa Alacan hademe değil.. Gafar değil.. Hasan Küçükçapraz Akmemedin İbirem değil… İbrahim Karakurt Bobuş değil.. İsmail Kirpi, Mamaş değil Halil Gökaslan Topal Ismayıl yok.. İsmail Avcı Akgulak değil, Osman Sümbül Semerci değil, Mustafa Şen Dal Memet değil, Mehmet Yıldız Goziroğlu olmaz, Ramazan Çay Macaroğlu olmaz, Abdullah Çark, Macar Apdıllası yookk, Abdullah Çark tamam mı Halil! “-evet örtmeniimm!!” vay anasına ne zaman öğrenmiş herkesi biliyor vallaha “hemi de adamların soyadını nerden biliyo kii” bana bakdı Hacımemetolu Hacımemet değil Yıldırım Çelikli tamam mı ibirahim” hiç düşünmeden “-evet öğretmenim”i yapıştırdım sonura kendi kendime “Allah Allah niye ki dedim Ildırım da ne ki..” adam essah demiş, öleymiş bobamın adı Yıldırım’ımış.. nayetinde kime cepdelinen işaret ettiyse kitap harfleriyle bobalarımızın adını dedik bobamın adı dedemin dediği gibi Hacı Mehmet ebemin dediği gibi “hacuu” değildi Yıldırım Çelikli, Cavidin Mehmet Yıldız, Irafiyenin Mustafa Şen! yıllardır semerci aşşa semerci yokarı hakket len gozir, gucur ne ki anam tembihlediydi “avilden emmi olmaz arif emmi deycen” niye? ne bileyin ben.. neyse sadede gelelim işin aslı ne yaparsak yapalım, ne edersek edelim ne cevap verirsek verelim müettiş gadak her şeyi bilebilecek değildik naçar daha sert bir sıra dayağından geçecektik ben bilsem başgası bilemese de.. köylük yerde bu böyle “Cöbe, Keklikolu, Çolak Mercen ne ğözel!! şe(hi)re göşdüler çocukları gurtuldu müetdişden hinci ben bobama ne deyen ne hayır bekler ki köyden neye gorkar kı şeerden” isdermin hinci mesela meetdiş adımızın manasını biliyosa çıra ğibi cayır cayır yandık, kurtuluş yok.. bu yıllardır böyleymiş adam adını sorarımış şükür adımız “amat” deği(l) hani “gaz” demek, “angut” demek ya.. mesela ben adımın manasını biliyon “peygamber adı” deycen amma ya müetdiş adımın manasını yannış biliyosa yani metdiş derse ki ibirahim peygamberin adı ne demek işde o zaman yandım.. hemi de çıra-mıra deği(l) de maşala ğibi valla, bobam bunu neye belletmedi ki ya öretmene ne demeli bana ne frigyalılardan.. iyonyalılardan İskitlerin din ve inanışlarından öl(öyle) de mi? onu deyodum biğün öretmen Bobuşun Kezbana “keziban” ne demek dedi ne bilsin gızcaz, kızardı bozardı “bilmeyon öretmenim” dedi Kezban’a “yalançı” dedi öretmenimiz o da “valla billa yalan deği(l) öretmenim adım keziban” dediydi hakır hakır gülüşdüydük.. ordan biliyoz, valla hepiciğimiz biliyoz “kezban yalançı” demek, bi de; herkeş biliyo ıramazan da “oruç” demek ya metdiş başka biliyo(r)sa, amma gel-gelelim; cavit ne demek halil ne selim ne ırafiye ne irecep ne! onnar ne bilecek adlarının ne olduğunu hemi de bilseler ne metdişin bildiği gibi değilise bildikleri hu bi keş gün bi geçse de get nalet ossun ne dayak yeyceğsek yesek de başımıza tebelleş olan hu mü(f)ettiş kabusu bi bitse ürüyalarımıza giriyo töbossun ya de(h)şet bi izdirap ilanlı guyuya düşmüşüz gibi ermanı-yonan mezaliminden galır yanı yok töbossun.. yok kelp olayın.. valla da yok talla da yok üürüyamıza girdi döyüs gün boyu tekrallatdıklarını tekralladık “çivtçi, evet, buyur, hayır, ibrahim, sedat, hayıriye” “-annadınız mı?” “-evet” “-annadınız mıııııııı?” “-evet ö(ğ)retmeniiiim” “-yaarın gör(eceği)cez bakalım” diye kafasını salladı gene sıra dayağından geşdik.. elbirlik gene bazılarına daha şiddetli oldu okarda Allah var.. zabbaha gadak onun yetmediği yerde aldı metdiş kımçıyı beğenmedi, öretmene endirdi nacağı daha böyüğünü kesdirtdi ba(h)çadan verdi vurdu gafamıza gafamıza arada bi fırsatını buldukça endirdi öretmene gafasına, gözüne, gıçına, sırtına muhtar geldi, ona da ne bekçi ne candırma dinnedi döyüs! zabahı zabah etdik valla altını ıslatmayan galmamışdır kesin! belki öretmen de dahil.. herkeş ponturunu yudurttu o zabah mendil, yakalık, garalık, evödevleri hepiciği, hepiciği tam tekmil evelallah hiş kimse geş galmadı, n’olur nolmaz maazallah.. “-inşallah bir taha gelmez mü(f)etdiş” “- bobama deyen de biz de göçelim bak Turgut ıp-ıra(ha)t.. Senget’de Memet Emin de Cöbenin Hatma Yalavaş’da, mamir çocuklarının adı belli “-hay müetdiş gibi gelmeden gedesice ………..” kökü kökme(ği) kesilesice olmadan gedesice sürüm sürüm sürünesice de odu-aca(ğı) kör galasıca .. “-yau devlet bu mü(f)etdişi neye ğönderi(r) ki yani; sanki o bi ğünde her şey tamamlanmış mı olacak hemi de mü(f)etdişin her şeyi tastamam bildiği ne malim mersela biz de onu imtam etsek mü(f)etdiş tam puvan alabili(r) mi mü(f)etdiş her şeyi bilebili(r) mi mesela köyden kaş gişi asger, Bobuş Emmi kaç yaşında, mayışı ne zaman alıyo Deli Yakıp esgerciği ne olalak, nerde yapdı, kimlerin “Sefer görev emri” var bi evde iki goca-ğarı kim, Yakıp Hoca nereli, Akmemed kaşda, nerede öldü.. Münevirolu, Kelbayram? bu sene hacıya kim getcek en son sakal dovası kim uçun edildi “yamır dovası?” geç onnarı bi ğalem! Sarı Mamıdın Halis nerdeydi, nere tayın oldu gerçi bunu ben de bilmeyon önemli de deği(l) emme maksat soru sormağısa de(ğil) mi? hemi de onun sorcağı çok mu önemli hayatta hankı işimize yaraycak mesela İsdambolun fet(h)ini bilemesek elimizden geri mi alacaklar.. Gılgamış desdanını bilemesek Yenitten mi gazdıracaklar.. bizim dö(v)letin işleri işdee.. doluya gorsun almaz boşa gorsun dolmaz ne demeğise..” dö(v)let bi adamı durduk yer de mi bu me(v)ki-makama getiriyo helbet vardır bi bildiği.. dö(v)letin işine garışmaya bakma hanı Nasretin Hoca bi cevizin altında sele-selpe yatıyokana aklına ğelmiş, “hey Allahım” demiş “yerdeki kabağa baak gocaman ağaşdakı cevize” demiş de başına okardan bi ceviz düşünce “Allahım sen netçeni bilisin” demiş ya devletin işine garışma bobam sen neneceen” öretmen mi yollamış ye daya(ğı) otur aşşa metdiş mi gelmiş kırk yıllık ileşberi çivtci et sen sağ, ben selamet gerisinden sana ne boba! neyise de yani valla alakası yok …” “-işi gaydı olmayan adamı ö(ğ)retmen et ver mayışı bireş torpilı olana mü(f)ettiş de olmadı ormançı” … “-torpillilere mayış ba(ğ)laca(ğı)na devletisen sen önüşlük köye bi adam gibi öğretmen yollasan ya!” çok şükür bin şükür “ya öretmen yerine mü(f)etdiş yollasaydı köye” dee(ğil) mi gene de… verilmiş sadakamız varımış adam ileşberin ettiğini dutduğunu yemeycek baksana ille ona özel bi “civtci” olacak dedik ya verilmiş sadakamız varımış ö(ğ)retmene gurban olasın varsın her yanımızı çıbartsın, cicik et etsin boba! şükür emrine” “-hepimizde bir endişe acaba “müettiş ne sorar” biz nereden bileceğiz soracaklarını ömrü hayatımızda daha önce bi mü(f)etdiş mi ğördük yenir mi, içilir mi ne boka yarar, gelmese olmaz mı.. adımın ibirem olduğu gibi eminin hiş bi Alla(hı)n gulu mü(f)ettişsiz uyumadı o zabah hiş kimse geç galmadı köycek müettişe hazırıdık kimse küçük çalı, az odun getirmedi kimse yakalıksız, karalıksız, mendilsiz gelmeyi kesilmemiş tırnaklı sökük yırtık yuncak, çamırlı pappaynan ödevini yapmadan gelmeyi çıkıntılık yapmayı göze alamadı göze batmayı şimşekleri üzerine çekmeyi göze alamazdı, alamadı.. hacı uğurlamaya gelmiş gibi cenaze namazı gılıyomuş gibi melaikede gusur varıdı bizde yoğudu sanki mü(f)etdiş bobamdan daa mı eyi odun eder mü(f)etdişin çocunu da mü(f)etdiş mi okuduyodur mü(f)etdişin bobası da odun kesiyo mudur mü(f)etdiş görenin boyu uzar mı mü(f)etdiş görenle-görmeyen bir olur mu nasibimiş biz de ğördük çok şükür, bin şükür hakgatan iri-yarı bi insan azmanı yanında Necdet Tosun halt etmiş emme sert bakışlı gür-çatık kaşlı bir adam, babacannıg ne arar işallah bizden yana bakmaz “-titireyoz valla” …. “-diz bağlarımız çözüldü” mü(f)etdiş! gonuşunca gülesimize getti emme nası gülcen sesi kısık, cılız, görseniz garı ğibi emme hinci vakıt o fakıt deği(l) Türkiyenin Başşehri? İreys-i Cumhur? Başbakan? Milli Eğitim Bakanı? Cumhuriyet Ne Zaman Kuruldu Atatürk Ne Zaman Doğdu? Nerede Doğdu? Atatürk’ün Annesinin Adı Atatürk’ün Babasının Adı Türkiyenin Yüzölçümü Komşularımız En Büyük İlimiz En Kalabalık Şehir En Büyük Göl En Uzun Irmak …. … … … sorduklarını bildiğim için olsa gerek adam benimle ilgilendi “-aferin delikanlı adın ne senin bakıyim” “-kimin benim mi” adam başını salladı “………..” “-İbrahiiiim” iyi ki öretmiş öretmenim (elhamdürüllah şükür) ne sorarsa sorsun bobam evelallah” çivtçiyi filen de hep biliyon “-soyadın” “-kimin benim mi” “………..” gene başını salladı “-Çelik” .. “-peki kaç yaşındasın İbrahim” “-kim ben mi” “………..” gene, “hı hım” dedi “-dokuz” dedim “-okuyacaksın değil mi İbrahim” kararsız kaldım, öretmen bunu belletmediy ki, ne demem ilazım hinci, “hı hı yani “evet” decen de.. ya yazarsa.. bobam da yollayamazsa, o zaman! bobamı dama dıkarlarsa bobam dedemden yeni ayrılmış.. ortakçı olcaz dedeme halı file de dokuyoz anamınan emme.. bobamı mükellefiyete sokmayan hinci” yutkundum! usulca.. “-bobam bili” dedim “-afferin delikanlı, ama sen de bilmelisin, istemelisin” … “okuyunca ne olmayı istiyorsun bakıyim..” “iyi ki bobam öretmiş valla “-hoca” dedim bazı bazı yolmaya gederkene bobam derdi.. “-cumayları.. hubbaya bi çıkacan “ey cömat-ı müslümin. ey ehvanı din” deye bi hubba edecen, içi titreycek herkesin.. uyutmaycan cömatı ülen bu hoca kimin o(ğ)lu deycekler “Okar Tırtarlı Hacımemetolunun o(ğ)lu” “haram yemen” deycen “anaya bobaya üff dedirmen” deycen “işgi haram” “gumar haram” “zina haram” “fayız haram”, “orucunuzu dutun” “namazınızı gılın” “yetim malı yemen” decen..” “-o zaman okuycan,” dedi müetdiş “ilk önce, ortaokula, sonura İmam-Hatıba” “-Guran Gursuna ğetcen” dedim “-neden” dedi gülümsedi adam, eğildi başımı okşadı “-Köse Emminin Abdılla orda okuyoru ben de onun gibi mazin olcan” “-Abdullahın sesi güzel mi bari” “-hu civarda onun gibi gıraatı gözel olan yoğumuş herkeşler öyle deyoru” “-yok sen müezzinliği boşver, herkes müezzinlik yapabilir sen imam-hatıp mezunu olacaksın, ilahiyatı bitirmeden de sakın kürsüye çıkayım deme” .. “tamam mı İbrahim” “tamam” dedim, mezbur “bu mamir gısmı hep böyle bireş tühafdır valla sanki okulun sabısı gibi ireklam ediyo beni bobam okudacak parayı veren çalar düdü(ğü) imam hatıp da okursam parayı senmi verecen” .. “yarım dokdur candan yarım hoca dinden eder değilmi çocuklar” bütün sınıf canla-başla bağıralak “evveeettt” dediler.. …….. “-Peki baban ne iş yapar İbrahim” hele şükür, işde öretmenin öretdiği can alıcı nokdaya ğeldik nayet (onu bilmeycek ne var canım) “-kimin benim mi” “hı hımm” dedi .. “en eyi bildiğim şey öretmenim öretti ya çok şükür, bin şükür..” ..!*”? de (hhh)! daha demin dilimin ucundaydı da (hhh)! hay anası (hhhooouuuuuuuffffff)!.. neydi o meret o şeyi hatırlayamadım” “………..” öğretmene baktım gözler çelerik , kaşlar çatık baş sağa-sola, sallanıyor dudaklar büzük yumruklar sıkılmış.. hay o soruları da bilmez olaydım bak hiş bişi bilmeyenner ıpıra(ha)t oturup duru gan beynimden fışgırcak ter sırtımdan boşandı neydi yau öretmen,…. dudaklarını büzmüş, kaşlarını çatmış çevreden en ufak bi yardım aradım herkeş idam mangasının hedefiymişcesine perişaaann (neydi o nalet olası) umut yok.. yok neydi o anasını… *”! kimsede bi gaynaşma bilgişlik taslama “bak İbrem bile bilemedi ben biliyorun” horazlanması yok hay ben de bilmeden gedeydim aklıma “ileşberden” başka bir şey gelmeyo varısa da yoğusa da “ileşber” yok gardaşım başga bişi yoook adam bekleyo “-yavrum baban yok mu” “-kimin benim mi” “-…… hı hı” “-vaaar” … “-peki baban bir iş yapmıyor mu” .. “-ba b b aaam ……..” yapmaz olur mu şimdi kahvededir de “-kahvede” desem kahveci sanacak ya da gumar oynayyo demiş olcan … “dağdan odun keser” desem, Ormanı mı kesiyor diyecek .. nadas eder deseeem “nadas nedir” diyecek işin gücün yoksa anlat gari sabanı, övendireyi öküzlerin ne yediğini, küspeyi burçak, fink gırmasını, geçen senenin anızını, sulak daban tarlaların nadas yerine fink, kelek ekildiğini bizim öyle tarlamız olmadığını taha doğrusu hiş tarlamız olmadığını, “bobalı o(ğ)lanın malı maşatının olmaca(ğı)nı” dedemin tarlalarına ortakçı olduğumuzu ooof off öküz güder desem “çoban desene” diyecek köyde her zaman her iş yapılıyor da ileşber demek yasak odunculuk değil, nadascılık değil, çobancılık değil neyidi bu! anasını … avradını ezzatını ………. çattık belaya yau, meetdişde ki de soru mu hinci köyde sanki memurluk mu var öyle ya babam müdür, dokdur, polis-çavış filan olsa köyde ne işimiz var hoca değil, muhtar değil, bekçi değil çoban değil, .. galayçı, berber, saltıkçı, semerçi, nalba(n)t değil onnar şeerden geliyoru zati bizim de şeerli halımız yok öğretmen çocuğuna benzer durum asla “ortakçılık” desem olmaz dedemden yeni ayrıldık yanisi şu ki; daha ortakçılık başlamadı “zati öküzleri vermezse bu iş yatar” deyo bobam, halalarımın “gönnü olmaz” deyoru anam.. hay bu ileşberliğin.. değil de ötekinin.. adam da beni bir göz hapsine almış ki soluk alamıyorum, şakaklarımdan aşşa(ğı) ter boşandı sovuk sovuuk.. ooofff ne olursa olsun anasını satayın babamın yıl boyunca olmasa da yaz boyunca, her fırsatta pirinden başlayıp, yeline ya(ğ)mır dovasından başlayıp seline kadar sövdüğü “ileşberlik”ten başka aklıma bir şey gelmeyo bunu arkadaşlarım da benden beklemeyo amma naçar en sonunda ne olusa olsun anasına satayın öyle de böyle de sıra dayağından geşcez nasıl olsa sayemde arkadaşlar da.. emme mahanası ben olmuş olcan işde.. yüzüm kıpkırmızı hay yer yarılaydı da içine gireyddim meyuuus ve usulca “-ileşber”dedim sırtım üşüdü, gışın dağda hatıla düşmüşün gibi ala-ıslak titredim. hinci bile içim titiredi valla.. “-ileşber”dedim ya… betim benzim atdıı sesim soluğum getdiii ağşamüstü ilamba pacası gırmışlayın yedi gat yerin dibine girmiş vaziyette bütün sınıf perli perişan, öldük öldük getdiiik sıra dayanı peşin yediğimiz uçu bizi bu sefte kesin bizi daha böyük bi felaket bekleyoru gari amma ne.. ö(ğ)retmen ebi-cetti yasakladığına göre me(üf)etdiş kesin bundan nefret ediyo olmalı ya bi ileşber tarafından başına bi iş getirildi, kimbili ya da güce filen mi görüldü ki yazık.. yaa!! kimbili neye tisgindi gariban.. elhasılı kelam, biz fücceten .oku yedik.. isder misin hinci üsdelik öretmen de dahil; meetdiş tarafından zıpıdılalım nayeti belli.. hepiciğimiz sıra dayanın fevkinde bi cezayı hak etdik, hakgatan yaaa… mü(f)etdiş döğmeye benden başlarsa “ileşber” dedik ya gari Allah beterinden saklasın, bak gör gari Alla(hı)m Yarabbim bak gör gari ne olacaksa olsun bitsin alacağımız cezadan daha acısı bu işte beklemek… o.. birkaç saniye de olsa beklemek.. hani.. zobadaki çıtırdayan çalının bile sesi duyuluyo gari.. adam sakin, neşeli, yumuşacııkk “-ne güzel” dedi … “-rençber eker değirmen un eder fırın ekmek annelerimiz yemek” sınıf gülüştü ama temkinli avına yaklaşan kedi ğibi dıkgatlı çok dıkgatlı “-köylüler buğday yetiştirmese değirmenler neyi un edecek fırınlar ekmeği neden yapacaklar biz ne yiyeceğiz değil mi çocuklar” içimizde ne değirmeni gören var ne fırın ekmeğini bilen bak adam da tandırı bilmiyor.. sonra..aklıma geldi “çivtci” emme neye yarar önce içimden müetdişe söğüyodum bu gadar möhüm mü, haralda bi iş yapıyo bobalarımız sanki varıp da bi ucundan dutuvucan mı, döyüs!! ne yaparsa yapar sana ne! sonura öretmene söğmeye başladım tabii içimden sanki metdiş ayrı bi dünyadan geldi ne yani adam ileşberi bilip duru ileşberin ne yapdığını da (neye bizi sıkışdırıyon çivtci olsa n’olcak şeeyyy; ileşber olsa ne bobanız yaptığı işden memnin mi garnınız doyuyo mu bobalarımız çocuklarının ileşber olmasını isder mi sen öretmenniği burağıp bobam gibi çivte geder misin ….. sen asıl ona bak (gavat) DİPNOT yapma ilkokul dönemimde köye hiç Öğretmen Okulu’ndan mezun öğretmen gelmemiş (sonradan öğrediğim kadarı ile) ülöküs / löküs : lüks lamba, daha parlak ışık veren aydınlarma cihazı imtam : imtan, imtihan, sınav hakgat / hakget / hakgatan / hakkaten : hakikaten, gerçekten babacan : çocuklar için sevimli sempatik, büyükler için hoşgörülü, toleranslı mazin : müezzin, ezan okuyan çelerme: gözlerin sonuna kadar açılmış, donuk ve sert bakış. koyunun murdar ölmesi, gözleri açık ve donuk olarak fücceten / hücceten : aniden, birdenbire (ölmek için), burada topyekün (ölmek) anlamında kullanılmaktadır |
Şiiri Değerlendirin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Köye Müfettiş Gelir şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yorumlar
Hocam Denizli şivesini okudukça tat aldım bir zamanlar bizde öyle konuşuyorduk bazen de konuşuyorum o dili saf tertemiz yalın bu güzelliği yaşattığın için çok teşekkürler saygılar
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
İbrahim Çelikli.Toroslar boyunca yörük olduğumuzu yaşamadan ısparta yalvaçdaki köyümüzde doğmuşum.. aslen mersin yörüğü imişiz.. Denilinin özellikle Çivril bölgesinde eski akrabalarımız var.. Işıklı, Yeşilyayla Karahasanlı Üçtepeler vs
Ispartada farklıyız ama 30 yıldır Denizlideyim bazı belirgin şive dışında yabancılık yok
Denizlide olmasaydım ÇALIyı yazmak için bir çıkış yolu bulamazmışım gibi geliyor
saygılar sunarım
Ispartada farklıyız ama 30 yıldır Denizlideyim bazı belirgin şive dışında yabancılık yok
Denizlide olmasaydım ÇALIyı yazmak için bir çıkış yolu bulamazmışım gibi geliyor
saygılar sunarım
Cevap Yaz
Kısacık öykü gibiydi 60 lı yıllara İlk okul yıllarıma gittim müfettiş geldiğinde bizlerde aynısını yaşardık
yüreğine sağlık hocam
Kutluyorum kalemini
---------------------------------------------Saygılar
yüreğine sağlık hocam
Kutluyorum kalemini
---------------------------------------------Saygılar
Kemal Sagim
13 Temmuz 2015 Pazartesi 10:20:16
Değerli Şair,
Şiirinizi okuyunca, ilkokulda yaşanan benzer olayları düşündüm. Müfettişten kork, öğretmenden kork! Müdürden kork. Oysa kendisine öğretmen diyecek kişinin öncelikle öğrenmesi gerekli şey; "Eğitimin temelinin şefkat ve merhamet olduğudur. En güzel ve masum yıllarımızda beynimize kazınan büyüklerden ve makam sahiplerinden korkma dürtüsü düşünme melekesine vurulan en büyük prangadır. Ne büyük bir kayıp.
Oysa köye gelen müfettiş elinde oyuncaklarla gelseydi... Olmadı kitap kalem, defter vb küçük hediyelerle. Öğrencilere eğitimi ve denetlemeyi, özgür düşünebilmeyi o zamanlar öğretse ve o zamanların masum çocukları şimdinin müfettişi olsaydı... Ahhh ki ne ahhhh
Kemal Sagim tarafından 7/13/2015 10:21:31 AM zamanında düzenlenmiştir.
Kemal Sagim tarafından 7/13/2015 10:23:10 AM zamanında düzenlenmiştir.
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
Şiirinizi okuyunca, ilkokulda yaşanan benzer olayları düşündüm. Müfettişten kork, öğretmenden kork! Müdürden kork. Oysa kendisine öğretmen diyecek kişinin öncelikle öğrenmesi gerekli şey; "Eğitimin temelinin şefkat ve merhamet olduğudur. En güzel ve masum yıllarımızda beynimize kazınan büyüklerden ve makam sahiplerinden korkma dürtüsü düşünme melekesine vurulan en büyük prangadır. Ne büyük bir kayıp.
Oysa köye gelen müfettiş elinde oyuncaklarla gelseydi... Olmadı kitap kalem, defter vb küçük hediyelerle. Öğrencilere eğitimi ve denetlemeyi, özgür düşünebilmeyi o zamanlar öğretse ve o zamanların masum çocukları şimdinin müfettişi olsaydı... Ahhh ki ne ahhhh
Kemal Sagim tarafından 7/13/2015 10:21:31 AM zamanında düzenlenmiştir.
Kemal Sagim tarafından 7/13/2015 10:23:10 AM zamanında düzenlenmiştir.
teşekkürler Sayın Sağım..
görüşünüze bakışınıza teşekkürler
dediğiniz gibi müfettiş zaten kitapla gelmiş..
https://www.facebook.com/groups/367687673304134/
ÇALI da sh 337 ziyafet bölümünde durum dediğiniz gibi
saygılarımı sunarım
görüşünüze bakışınıza teşekkürler
dediğiniz gibi müfettiş zaten kitapla gelmiş..
https://www.facebook.com/groups/367687673304134/
ÇALI da sh 337 ziyafet bölümünde durum dediğiniz gibi
saygılarımı sunarım
acun06
12 Temmuz 2015 Pazar 11:58:15
Ben de size bir katkı sunayı. Sevgi selamla,
RIZA
Öğretmenden izin alarak öğrencilerle tanışmak istedim. Önce kendi adımı soyadımı söyledim. Sonra gözüme kestirdiğim öğrenciye, Türkçe öğretmeninin adı sordum. Öğrenci söyledi. Okul Müdürünün adını, okulun adını sorduktan sonra bir öğrenciye,
-Sen kimsin?
Dedim. Öğrenci,
-Rıza.
Dedi. Ben ad ve soyadını birlikte istediğimden ve Atatürk’ün soyadı devrimine ilgi çekeceğim için yeniden sordum;
-Hangi Rızasın?
-Allah’ın Rızası.
Sorulan sorulara cevap vermenin, anlama ve anlatımın, algılamanın önemini bir kez daha algıladık.n alarak öğrencilerle tanışmak is?
-Allah’ın
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
RIZA
Öğretmenden izin alarak öğrencilerle tanışmak istedim. Önce kendi adımı soyadımı söyledim. Sonra gözüme kestirdiğim öğrenciye, Türkçe öğretmeninin adı sordum. Öğrenci söyledi. Okul Müdürünün adını, okulun adını sorduktan sonra bir öğrenciye,
-Sen kimsin?
Dedim. Öğrenci,
-Rıza.
Dedi. Ben ad ve soyadını birlikte istediğimden ve Atatürk’ün soyadı devrimine ilgi çekeceğim için yeniden sordum;
-Hangi Rızasın?
-Allah’ın Rızası.
Sorulan sorulara cevap vermenin, anlama ve anlatımın, algılamanın önemini bir kez daha algıladık.n alarak öğrencilerle tanışmak is?
-Allah’ın
teşekkürler
güldüm valla
Deliamatların Adil hesapta yokken hacca gitti
alamandaki oğlunun sayesinde..
şimdi torununun adını hatırlayamadım bak
ama bunlar hacca da dalınca
torununun adını gündeme getirecek ya
kulf u Allahû ahad
Allahû Samet
hayata nereden bakıtıldığımız..
teşekkürler
Saygılar..
güldüm valla
Deliamatların Adil hesapta yokken hacca gitti
alamandaki oğlunun sayesinde..
şimdi torununun adını hatırlayamadım bak
ama bunlar hacca da dalınca
torununun adını gündeme getirecek ya
kulf u Allahû ahad
Allahû Samet
hayata nereden bakıtıldığımız..
teşekkürler
Saygılar..
ah ah o müfettiş korkusu.eskiden yılan gibi içimize girerdi.adam sanki biliyormuş gibi en tembel öğrenciyi seçerdi.biz şaşırırdık nasıl biliyor diye.eskiden öğretmenlik becerisi olmayanlar oluyordu müfettiş.sanki kendi hıncını alırdı öğretmenlerden.içlerinde çok iyileri de vardı ama ceberrutları çoktu.bir de puanlamaya geçildi.o hepten berbat oldu.öyleleri vardı ki ağzınla kuş tutsan notunu vermezdi.iyi bu uygulama kaldırıldı da şimdiki öğretmenler rahat.aman aman hatırladım sinirlerim bozuldu.yazmıyacağım artık.şiiri kutluyorum.puanım tam.ama şiirdeki müfettiş iyiymiş yine.efendiymiş.selamlar kardeşim.
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
o kitap satmaya gelmiş hocam
bilenlerle işi geçiştirip asıl işine baktı
bize korkuyu salan önceki jenerasyonunn yükledikleri ve
lise mezunu olup yetersizliğinden eminolan öğretmenin arasında kalmışlıktı benim ki
şükür..
bilenlerle işi geçiştirip asıl işine baktı
bize korkuyu salan önceki jenerasyonunn yükledikleri ve
lise mezunu olup yetersizliğinden eminolan öğretmenin arasında kalmışlıktı benim ki
şükür..
İnsan ilk öğrendiği şeyi öylesine benimsiyor ki diğerini bilse bile
sıkıştırıldığı bir anda akla gelmez.
Gülümseyerek okudum.
Daha önce de okumuştum sanki.
(Öğleyin okuyup yorum yazacakken elektirikler kesildi.)
tebrikler gönülden,
selâmlar..
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
sıkıştırıldığı bir anda akla gelmez.
Gülümseyerek okudum.
Daha önce de okumuştum sanki.
(Öğleyin okuyup yorum yazacakken elektirikler kesildi.)
tebrikler gönülden,
selâmlar..
elbette okudunuz
her zaman, baştan sona hep yanımdaydınız gardaşım
her zaman, baştan sona hep yanımdaydınız gardaşım
hem okudum hem güldüm üstadım bir çiftçiyi söyleyemedim...
ne güzeldi anlatım.Köy masalları gibi ders dolu anlamlı akıcı
çocuklarda müeddiş korkusu babalarında cenderme..
birde bu konuda yazınız.
isterseniz size ip ucu verebilirim
kaleminize sağlık
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
ne güzeldi anlatım.Köy masalları gibi ders dolu anlamlı akıcı
çocuklarda müeddiş korkusu babalarında cenderme..
birde bu konuda yazınız.
isterseniz size ip ucu verebilirim
kaleminize sağlık
Teşekkürler Sn hocam
bu ayni ile vaki..
neden muhtaç olmayayım desteğinize bakışınıza katkılarınıza
Allaha emanet olasınız
Saygılar sunarım
bu ayni ile vaki..
neden muhtaç olmayayım desteğinize bakışınıza katkılarınıza
Allaha emanet olasınız
Saygılar sunarım
Hasan Özaydın
10 Temmuz 2015 Cuma 19:00:55
Bizim geçirdiğimiz teftişler de yazınla birlikte aklıma geldi ne günlerdi o günler..
Tebrik ederim saygılarımla.
Tebrik ederim saygılarımla.
Heyecandan korkudan elimin ayağımın titrediği o günleri tek tek gözden geçirdim sayende
Hem güldüm hem okudum vallahi :)
Tebrıkler Abi me , saygımla birlikte
Hem güldüm hem okudum vallahi :)
Tebrıkler Abi me , saygımla birlikte
ne kadar acı değil mi dost bu ülkenin değerlerine önem verileceğine bize öğretileceğine yabancı ülkeler ve boş şeyler ezberletildi bundan bilinçlenememişiz baştan kaybettik yani durum ortada...bu belge nitelikli şiirler tarihe bir ışık olacaktır elbet tabi tarih doğru yazılırsa kutlarım kocaman emeğini ve kutlarım duyarlı yürek sesini kal esenlikte...
(neye bizi sıkışdırıyon
çivtci olsa n’olcak
şeeyyy; ileşber olsa ne
bobanız yaptığı işden memnin mi
garnınız doyuyo mu
bobalarımız çocuklarının
ileşber olmasını isder mi
sen öretmenniği burağıp
bobam gibi çivte geder misin
…..
sen asıl ona bak
Eğitimin temeli öğretmendir.İnsanın dünyasında önemli yeri olan eğitim ve öğretimin;
çocukluktan,erişkinliğe kadar devam eden süreçtir. Bu süreçte bilginin varlığı araştırılır.
Bilgiye ulaşma,bilgiyi yenileme,kültür birikimini geliştirme yönünde büyük gayret gösterilir.
Meselenin özü: Eğitim,öğretim kültürdür.Bu bakımdan,öğretmen yetiştirme ve öğrenci
yetiştirme kurumlarına: Türk toplumunun kalkınmasında görev ve rol alacak insan unsurunu
yetiştiren kurumlar olarak bakmak gerekir.Cumhuriyeti kuruluş ve ilk gelişim yıllarına
rastlayan dönemde,önemli yeni düşünce ve yaşayış biçimlerinin tanıtılmasında öğretmenlerin
oynadığı rol unutulmaz.Bugün öğrencilere övünerek anlatılan toplumsal ve kültürel atılımlar
öğretmenlerin meslek idealizmiyle var güçleriyle çalışmalarıyla gerçekleşmiştir.Anne ve
babalara da önemli görevler düşüyor,çocuklarının okumasını teşvik etmeleri gerekiyor.
Çünkü aile ve okul birbirini bütünleyen iki önemli unsurdur.Fikri ve teknolojik kalkınmanın
temel şartı olan eğitim ve öğretimin kalitesi bir toplumun dünya üzerindeki yerini belirler.
Bir milletin çağdaş,sanayileşmiş ve refah seviyesi yüksek ülkeler düzeyine ulaşabilmesi için
eğitimin bilimsel yöntemlerle yapılması mümkündür.Kültür,sanat,bilim,teknoloji ve ekonomik
alanlarda kalkınmış,ilerlemiş olan uluslar,eğitim ve öğretimin sorunlarını çözmüş toplumlardır.
Sağlıklı bir eğitim anlayışı ise öncelikle çocuklara koşulsuz sevgi,hoşgörü ve doğru bir disiplin
anlayışıyla yaklaşıma bağlıdır.Çocuklara olumlu davranış kazandırmanın ilk ve önemli şartı,
onlara samimi sevgi sunmaktır.Öğretmen çocukları,insani değerler çerçevesinde ele alarak,
bir cevheri işlercesine ayrıştırabilir ya da harmanlar.Çocukken yaşadıklarınızı ve duygusal
belleğinizde kayda geçmiş olan anılarınızı hatırlayıp,kalem ve yürek desteğiyle, yöresel
şivenin verdiği hoş anlatımlı şiirinize verdiğiniz emeğe teşekkür ederim.Hep şiirlerle kalın
efendim.Saygıyla.
Bir anda 1930-60 yılları arasındaki eğitim sistemine gittim.
Anadolu'nun hali hep böyleymiş o yıllarda.
Köy enstitülerinden mezun okutman ilk okul 3. sınıfa kadar okuturlarmış. Köy enstitüsü deyince lise üstü eğitim veren bir kurum akla gelmez. Okutmanlar 3. sınıfa kadar okuturlar ve okuma yazma öğrenenler normal bir ilkokula giderek 5. sınıfa kadar orada okurlarmış.
Ortaokul bir çok ilçede II. dünya savaşından sonra açılmış. Lise her ilde yok.
Bir döneme ayna tutan emek dolu çalışmayı yürekten tebrik ediyorum.
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
Anadolu'nun hali hep böyleymiş o yıllarda.
Köy enstitülerinden mezun okutman ilk okul 3. sınıfa kadar okuturlarmış. Köy enstitüsü deyince lise üstü eğitim veren bir kurum akla gelmez. Okutmanlar 3. sınıfa kadar okuturlar ve okuma yazma öğrenenler normal bir ilkokula giderek 5. sınıfa kadar orada okurlarmış.
Ortaokul bir çok ilçede II. dünya savaşından sonra açılmış. Lise her ilde yok.
Bir döneme ayna tutan emek dolu çalışmayı yürekten tebrik ediyorum.
1960 lı yılların ortaları
olay ayniyle vaki
ama bnun Leylek Polat bakışı ile anlatılması kaçınılmazdı
devamında bütün meselenin ralı ve horoz
ve mfettişin kitabının satılması vardısadece ben 50 kuruş (belki 25) veripte alamadığım/almadığım için bana o kadar borcunu unutan( diğer sınıfın dersi bana aitti.. bir de sosyal bilgiler kitabını baştan sona yazdım.. ders hazırlığı gibi. özet vs) öğretmen beni affedemedi hedef yaptı, her konuda beni aşağılamak gibi, zaten okul hayatım boyunca bırakın dayağı, azar bile işitmediğim halde bu hikayede belki parmak uçlarımıza cetvel yedik. belki metre..
müfettiş den Allah razı olsun öğretmenimin tayin işini hallediverdi..
ikinci karşılaşmamızda ben üniversite öğrencisi idim. oradaki yaşlı adamcağızlarla laubali bir iletişim içinde idi.. benim hatıorımı bile sormadı
bir gün dediler ki ölmüş
rahmet okumadım.. oysa hassas ve duakar biriyim
anılar yok olup gitmesin için kaleme aldım
Şükür.
teşekkürler
Saygılar Sn Hocam
olay ayniyle vaki
ama bnun Leylek Polat bakışı ile anlatılması kaçınılmazdı
devamında bütün meselenin ralı ve horoz
ve mfettişin kitabının satılması vardısadece ben 50 kuruş (belki 25) veripte alamadığım/almadığım için bana o kadar borcunu unutan( diğer sınıfın dersi bana aitti.. bir de sosyal bilgiler kitabını baştan sona yazdım.. ders hazırlığı gibi. özet vs) öğretmen beni affedemedi hedef yaptı, her konuda beni aşağılamak gibi, zaten okul hayatım boyunca bırakın dayağı, azar bile işitmediğim halde bu hikayede belki parmak uçlarımıza cetvel yedik. belki metre..
müfettiş den Allah razı olsun öğretmenimin tayin işini hallediverdi..
ikinci karşılaşmamızda ben üniversite öğrencisi idim. oradaki yaşlı adamcağızlarla laubali bir iletişim içinde idi.. benim hatıorımı bile sormadı
bir gün dediler ki ölmüş
rahmet okumadım.. oysa hassas ve duakar biriyim
anılar yok olup gitmesin için kaleme aldım
Şükür.
teşekkürler
Saygılar Sn Hocam
Şiir Künye
Kayıt Tarihi
: 10.7.2015 12:24:19
Puan
: 95.0 / 19 kişi
Okunma Sayısı
: 1734
Yorum
: 13 yorum
Beğeni
: 18 kişi
Şiiri Beğenenler
Popüler Şiirleri
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.