bir saman çöpütam giderken döndüğün oldu mu önünde açılmış çiçekli bahçeleri bırakıp yalnız kalacağını bile bile sana karşı duracağının bilincinde herkesin rüzgârın önüne katılan bir saman çöpü bir soru herkesin gözünde neden neden huzurunu bırakır insan demek ki aynı kategoride değilmiş bazı kişilerle kavramlarımız neden ocakta pişmiş hazır aş bırakılır yoksa arkana bakmadan gittiğin oldu mu girdiğini hissederek tutsak evine ileriye bakarak geviş getiren bir inek gibi değil ama yarını görerek baktığın yerde yalnız vakur yenilmemiş en ucuz şey belki gülümsemek yüzüne asarak o gül resmi bir köşede dalga geçerek kendinle bir köşede ağlayarak derdi yok sokağından sonra huzur sokağında içten içe yıkılmış bir duvara yaslanarak eteğinde anne diyen çocuklarla unutmak yalnızlığını zor.. 05. 07. 2015 / Nazik Gülünay |