pencereleri açık iki kişi
sözleri küçük masal kayalıkları
biri düşüp sırt üstü göğe bakmakla yetiniyor
diğeri anlamak istiyor ötekini

bana lazım olan sizinle dertleştiğim
değişen anıları toplamak
bulutlar hiç yakın değil
sular beyaz atkısını takmış boynuna
ne anlamsız gece
fakat kimse yalancı değil

yanı başı
dostu sordukça yok diyor
yok bir şeyim biraz öfkelendim
ben bu bu sorular yağmurunun altında
incelmiş bir salın kıyısıyım
sallanır geçerim
sakin ışıklar uzaklarda durur
kuru kalmış kanatlarını
uykumuza geren karanlığa teselli

sözler bitti derken
tekrar eden dalgalara sığınıyorum
ah bu sıkılganlık ve yeni gece
ve sonsuz hayat
kendime bakmayı öğret kendime

eller ellerden düşmeden yuvarlanıyor göğe
alnı guruldayan sevgili
kuyruklu uçurtmaların maviye söylediği
adaletsiz bir çocukluktan düşüyorum
tepelerde olmalıyım
yada bir taşın korunaklı arkasında

mavi çocuk sayıklaması
ben bir ırmağın kara gözüyüm
olabilir
sandalların keskin ucunda merhamet
kuvvetle muhtemel denizleri aşar
lakin sular karışık bir felsefe
kimi eğiminde ulu
kimi
öfkesini kusar kayalıklara

durulup geçen her şeye razıyım
kum sağanakları soylu
orta belini düşlerle boyayan ıssız eğimlere gebeyim
lütfen
ilk ışık ile öldürün beni
devam etmesin güne düşen ağrı
ufka kalkan yıldızlar söylesin bizden sonrasını.