Sofiaya Şiirler /4/ vedaŞehirler yanıyor gözlerimin önünde Sofia Benim kılım kıpırdamıyor hiçbir çığlığa Hoşçakal Bu şiir sana elvada... Bu bir savaştı Sofia masumiyetlerimizi sürdük hepimiz cepheye gülüşlerimiz kirlendi sonra gülüşleri kirlettik sonra el birliğiyle... Şiirim öldü Sofia eyvallah sana ve eyvah bize... Geçip giden şeyler var içimden gülüp geçiyorum bu aşkın ikliminden ben... Biz hepimiz bir yenilginin eseriyiz Sofia nefsin Aşka yenilişinin Bence yasak meyva ne elma ne armut Sofia yasak meyva benim seni öpüşüm senin bana soyunuşun yani kadın yasak meyva aşkın ta kendisi Belkide bu yüzden her yenilişte tekrar çoğalıyor insan bu yangına... Şiirim öldü Sofia eyvallah sana ve eyvah bize... Bu kalp ağrısı bu düş yarası bu kül hece geçip gidiyor Sofia Geçip gidiyor da gözlerin bırakmıyor yakamı... Yalınayak çocuklar koşuyor sokaklarımda dağılmış saçları aşıklarından dönüyor evlere kadınlar içinden trenler geçiyor yağmur kaçağı adamların Bu ev yanıyor benim içimde bir avuç külden ibaret bu hece Şehir düştü Sofia Mağlubu ellerimiz gözlerimiz şiirlerimiz... Şiirim öldü Sofia eyvallah sana eyvah bize... Senin gözlerin mavzer kirpiklerin kurşun benim göğsüm paramparça bir intihar Bitti Sofia bittik Sofia/m Şiirle... Hoşçakal Bu şiir sana elveda... SERDAL ŞAHAN |
Ricamı kırmayıp, arka fon renkleri değiştirdiğin için çok teşekkür ediyorum..
Şiir..,
Mükemmelden mükemmel,
İçeriğine mest oldum,
Anlatım daha daha bir güzel..
Ne diyelim..?
Tebriklerde, taktirlerde, alkışlarda helalin olsun..