Hangi perdeyi aralasam senden yana
Doğaçlama sokaklarda buluyorum kendimi
Yanık bir tahassür okunuyor şirazemde
Bitmeyen bir ben oluyorum varla yok arasında
Mevsimsiz kalıyorum her adımı sırla kapladığında mısraların
Bilmediğim bir giz örtüyor imgelerinde üstümü
Hangi nakarat
Hangi ten
Hangi renkte çıkacağım açığa bilmiyorum


Geceler ürküntü yokluğunda
Kirpiğime batıyor ok gibi yetimliğim
Aleyhime yazılıyor bütün günceler
İçimde asi bir geç kalmışlık
Ve muştular saklayan biteviye yorgun adımlarım


Nasıl koyacağım karanlığın avucuna sabah sevincini
Var mı misali ağuşlarımdaki ağrının
Ya da dokunsan yüreğime hemen geçer mi tesirin


Sınırları biz yarattık ikimiz
Biz yağmaladık bütün kentleri
Biz astık göklerin kalabalığına kavuşumsuz aminleri


Sen hiss-i derunum
Sol kolumun en dokunaklı yeri
Sessizliğin ağır geliyor susma
Sargılarım çiçek açmıyor olmadığında
Bir ibrişim dolanıyor alacalarıma
Karanlığı sevmiyorum oldum olası biliyorsun
Ürkütüyor ölüm beni susma


Ya çiğden damla mürekkebime
Dudak payı peşrevlerde tuzla ağıdımı
Ya da karış en koyu demlere
Zulamda sen kok
Kem gözlüler mıhlansın arz-ı semada
Susma...!