Câna kast et kâtilim ol elinden ver o kâseyi
Sahrâda kum ol dilersen çölde unut bir bûseyi

Artık ağyârın ilinde yollarım oldu kördüğüm
Ve ömrün boş hâresine bir murat değil ördüğüm

Âyinemi pâk edip ben omuzladım bütün kahrı
Dizlerimdir revân olan geçmek için uzun dehri

Dizilirken hâtıralar encâm içre doldu pusat
Çözülmez bu muammâda sırlar kalsın kaldırıp at

Deryâ içinde bir katre nasıl düşmesin ki bîtap
Eyvâhın elinde bir gül eksik olansa bir hitap

Bazen ağır kalır sesim kimi zaman lâl olurum
Bazen ürkek bir serçeye gökteki hilâl olurum

İtibârım yok hazâna işte benim yine mücrim
Âb-ı hayat kuyusudur bâdıma dolan bu ecrim

Taşıyıp durdum dâima gönlümdeki şu mâtemi
Arayarak bulamadım yitirdiğim o hâtemi

Mağrûrum sen güz düşürme dalımdaki yaprağıma
Vakt-i evvel değil artık bergüzâr et otağıma