GÖZÜN AYDIN
Eyvallah, haklıymışsın, doğruladım ben seni
“Rüya gördün” diyordun uyandım gözün aydın Karanlık kaybedermiş içine her gireni Bir veda siyahına boyandım gözün aydın İtaat ettim artık söylediğin her söze “Arın benden” diyordun arındım gözün aydın Mecnunluğu bırakıp aşk-ı inkâr bir yüze Bilerek isteyerek büründüm gözün aydın Düşününce çok garip, sana “nefesim” derken “Büyütme” diyordun ya küçüldü gözün aydın Ardına bakmayınca bırakıp da giderken Bu aşk düştü gözümden alçaldı gözün aydın Gece gündüz ben seni düşünüp yaşatmaktan “Düşünme” deyişinle vazgeçtim gözün aydın Ki vazgeçtim dilimi adınla kuşatmaktan Bir daha anmamaya ant içtim gözün aydın Gerçeğin ta kendisi yaptığım bu itiraf “Bekleme” deyişini duydum ben gözün aydın Mekânım olsa Araf hatta yansa her taraf Nefret denen şeytana uydum ben gözün aydın Elimden almadığın o gülün soluşuna “Ağlama” diyordun ya bak güldüm gözün aydın İnanmazdım ben amma, uzakta oluşuna Sevinçten şafak şafak söküldüm gözün aydın Bu şiirle kapandı şairin sen sayfası “Yazma beni” diyordun bu sondu gözün aydın “Sözlerinde” boğuldu aşkın duygu tayfası Her birine Azrail dokundu gözün aydın Tüm dillerde salâsı okundu gözün aydın İHSAN TURHAN |
Doyduk şiire...
İyi ki çıktın karşıma da "İşte şiir" dedim...
Bu gecelik bu şiir yeter bana...
Şiir de güzel yorum da...
Kaleminiz daim olsun, kutladım yürekten.
Saygılarımla...