ilgimi cekmiyorsun artık
yollarıma bıraktıgın kelimelerin
süslü kafiyelerinle kanayan cümlelerin
simdi içime cekemediğim kadın kokunun bir anlamı kalmadı
durup durup tenini özlediğim sen değilsin
ucuncu sınıf bir fahişenin hayalini kuruyorum
geceler boyu alkol karıstırıp kanıma
beynimi uyusturdugum
peri masalları uydurdugum kadın gitti
şimdi bir otobusun en arka koltugunda yorgunluktan sızarken
az once yanından ayrıldıgım sen değilsin
öperken dudakları titreyin bir kız çocugu...
kabuklarını soyup kanatırken yaralarımı
hesaplayamadıgın damarlarımdaki hayata tutunma cabası
simdi adını bile telaffuz edemedigim bir makinanın merhametindeyim
yanımda durup elimi tutan
elinin derisi kırısmaya baslamıs orta yaslı bir kadın...

ilgimi çekmiyorsun artık
ne de sayfalarıma bıraktıgın küçük karalamaların
gecenin bir yarısı bıraktıgın sessiz aramaların
şimdi hayalimi kuran
yazdıklarıma kapılmadan bana tutulan karanfil kokulu bir kadın...
seninle actıgım parantezleri kapatmadan kaldırıyorum satırlarımın arasından
aklımın ucundan gecmezdi
bir gun aklımın ucundan gecersen oturup sana sitem dolu yazabilecegim
simdi
ne özlem bu okudukların
nede bir hesap sorma cabası
gecti artık
yaralarımın kabuklarını kaldıran bir baskası
merhametine sıgındıgım yine aynı
bir turlu adını telaffuz edemedigim yaşam destek ünitesi...
fişini ceksin diye bekledigim bir kadın
ne şekli önemli artık
nede isimleri...