KARAHİNDİBANIN TESLİMİYETİ
Bir samyeli sarıp sarmalayan çölünü…
Kimsesiz platolarını duygusuzca geçiveren, Saklandığı gecelerde nefeslenen. Karahindiba… Ağaçlara düşen aldatmaca ışıltılarla kurak gönlü şenlenen Yakalayamadığı oyun arkadaşını sebepsizce seviveren... İz okurken şâhikası ufukların, Yükseklerce küçümsenen Sorgusuzca Uçuş uçuş karahindiba Samyeli’ne bırakmış özgür bedenini Soyut okyanusta İçinde büyütmekte ala yamaçlara ektiğini Gözünden/gönlünden gizlediğini Bilemeden çok sevdiğini Boşluğun dar taşlığında öğütülürken solgun güzelliği... Kopar teninden can paresi bildiği İnceden inceye erir narin bedeni Samyeli’ne sığınır kendine hasret -biçare- teni Bitişe sürüklenirken Karahindiba… |