Özlemişimgittiğini sanki kazımamışım içime bir huysuzluktur gidiyor gönlümde durmadan sana kızıyor bana uzaktan yol gösterirken akıl ona duygular eşlik ediyor kapımı çalıyor özlemin oysa yok hiç yüzünü göreceğim farkın yok karşıki duvardan resimsiz, donuk bakışlı dışarı çıkamaz duygusuz tutsak odamın çerçevesi dört yanıma örülmüş yeni düşler, gidişler hazırlarım kendime fırsat kalmaz seni düşünmeye sanırsın ki daha yaşlıdır gözüm yollarına bakar, seni beklerim hep son gidişinde kalmış aklım inan ki, kırk yılda bir hatırlarım bu güne rastladı seni düşünmem birden dönmem eski bir sayfaya eprimiş yüzler döküldü kırıntılardan bir görünüp bir kayboldu suretin bazen alay ederek baktın bazen bir gül uzattın sevgime belki seni özledim bir yokuştan yukarı çıkarmanı tutarak ellerimden utangaç gülümsemeni yok dediğin sevgini hafif esintinin bile dallarımı eğişini 26. 03. 2015 / Nazik Gülünay |