Damlairi damla olup küçük bir göle yağ usum kirli suları çöksün dibine maviliği görünsün en karanlık ağaçların gölgesinde bile ışıltılı dolaşsın yağmur damlaları geçip gitmek yok öyle ıssız sulardan yalnız bir kayık gibi kayıkçı kulaçlarla savaşırken tenha duldalara saklanmak korkmak birden bozmasından havanın anımsayıp başıboş çocukluğunu umudun uçurtmasının ipi elinde koşmayı bil yalnız arkana alıp rüzgârı varlığını bildiğin insan eli değmemiş ormana bir ağacın kökünden kaç fidan çıktığını gör yüksek tepelerinden kıvrıl in aşağıya gör ki o kadar uzak değildir masmavi deniz öyle büyümüştür ışıklı ırmaklarla çok önemlidir o küçük damla kapkara gökyüzü korkar parıltısından gözlerini yumar yağmursuz bulutlar elleri bağlanacaktır çünkü yere salınan zehirin çatlayıp ateş kusmaktan kurtulacaktır toprak! 15. 02. 2015 / Nazik Gülünay |