İstan'buldum Sanki Bir'az
İstanbul...
adı efsunlu tadı müsemma şehir kaç kişiyi beslersin bağrında kimini çatılar altında kimini sokaklarında evlerin caddelerin semtlerin dizi dizi inci söyle neren senin birinci meydanların kaçanların kovalayanların hasret çekenlerin çeyrek asırdır vuslata soyunanların üç öğün kimi kahkahalarla gülerken ağlayanların ne bol ...Söyle eyy gönlümün sultanı sırlı şehir tadılmamış mutlulukların başkenti doyumsuz sevdaların aşkkenti çığırtkan martıların kumruların birde sokak çocukların var sahi sokakların çocukları olur mu yatağı taşmıdır kuru ekmek aşmıdır gözlerinden akan gülücük yerine yaşmıdır kafayı koysa kuytuya sokak emzirecek uyurken mışıl mışıl şehir ışıl ışıl ...Ve müstesna mekan aç açığında çok kimi yemeğe kimi şefkate oruçlu okunurken yedi tependen saba makamından ezan havaya sızıyor yüreklerden yaşanmışlıklardır sızan her gün yeniden kurulup bulurken vücut bize yine en güzel lügat düştü sükut ... Yunus Ça |