Son Şiir

Güz geldi
Birer birer düşüyor yapraklar sarıldığı dallardan

Ömür bitti
Ne kısalıyor ne uzuyor
Yazdan kışa kalıyor işler
Kıştan yaza
Yarım kaldı hep bak yapacakların
Borcun alacakların
Kırdığın kırdıkların
Hani bir bir helâleşecektin
Olmadı demi
Çayın demi
Kahvenin kokusu
Bardakta su
Askıda hırkan asılı kaldı
Kapıda ayakkabın dışarıya dönük
Ocağın sönük
Bir parmak bal çaldı dünya ağzına
Sonra
Burnundan geldi anandan emdiğin süt
Göremeden evlatlarının mürüvvetini
Hep konuştuklarınla yargılandın diyemeden niyetini

Yola düş şimdi
Uzuun bir yola
Hem yok sonsuza dek mola
Dünya kelamı yasak
Sana verilen nefesin tükendi
Yanan ateşin söndü
Doğduğun yere döndün
Bitti gitti hayatın
Sen artık öldün
Hüvel bâki Ya Hak
Ezelden ebede tâki
Rahmetiyle gazabı sarmıs afâkı
Umulur ki rahmet olundun
Duâ et
Kâl u belâda elest kasemin
Kaderine kodlanmış olsun ki
Makamın âlâ olsun

Yunus Beypınar