Sustalı Şiir
herkesin haritasında bir kayıp yol
ah gözlerimin rengini dövmüşler bir sürgün gece mermi ayazı dilim ah dilim kendini kesip biçti sessizliğiyle sürülmüşüm bir dilencinin kamburuna eğildikçe eğilmiş içimdeki dağlar ah yüzüm her çeşit dua ellerimle birleştiğinde çiğnenip tükürülmüş adı ölümün koyu kalın duvarlar çökmüş omuzlarına evvelyalan içinmiş bunca doğru kanattıkça başkasında büyüyor yaram ipek yağmurlarca iniyor göğsüme sağnak unuttuğum şarkının dili tenimi okşuyor ben ki kısaltırım geçmişin gölgesini ben ki küfürün ağzında bir sustalı şiir en iyi kimbilir bir yalnızlığın ortasına nasıl usulca inilir al bu yarayı öp koy koynuna başını yastığından yana çevir, biz seninle bir ömrün sonunu başa aldık aramıza ancak bir mavi hüzün devrilir |