Bakışlarındaanımsayınca gözlerini bir müşkül derde düşerim oradan cin ve gan cima ederse kurtulur belki aşk mancınıktan yukarıya çıkar rüyası suyun bulanıklığın güneşinde yaralanır kalp İbrahim aylanır gerisi tufan çırpındıkça denizinde gözlerinin şarkılarda saklanırım ruhum yanar çaresizlik narında günüm ağlar önce gözlerimden cennetine takılır bakışlarının takılır gibi acemi bir balıkçı ağına çağ senin çağın gökyüzünde tüter dumanım islenirim sevda bacanda hay hayın buyur’un gel’in beklenen özlenen güzel bir yolcu en güzel armağanı sevgi bakışlarında gizlenir vermez yüreğindeki çiçeği ölür dirilir dirilir ölürüm görsen nasıl şaşkındır bakışlarım bir atımlık yakalanmada bana düşen nimetin bir iki hesapsız adımdır dili lâldır onun da çırpınır havaya hevasından güldüğü yerde kalırım iki yeşil kiraz yaprağı ve güneş ısıtır aradan bakar küpe takmış gibi kirazlardan gamsız çocukluğum 28. 12. 2014 / Nazik Gülünay |
Acılarınla sen kalbimi susturdun
Dolu dizgin duyguma hapis olmamak için
Yalnızca bir tek sen
tek sen sarmadın şu lodosa tutulmuş bende ki beni
sadece beni benden edendin sen
tek özümdeki beni alıp temelinden beni yok ettin sen
bir mıh gibi kalbimi delerken de
hiç düşünmeden kanlarını akıttın avucuma
bir duygu bir his bulup yettiğim de
en gaddar halini getirip oturtun şu saf usuma
meşk ne aşk ne var mıdır yok mudur
karma karış oldu her bir şey
sana çarpan bu garibin hali de ne böyle
bu sevgi yumağını bir açabilsem
ve çözülüşünü bir bilebilsem
olurum belki de birilerine merhem
tutkumu alışkanlık mı yoksa bir korkumudur içimdeki
bari bir anlayabilsem
içim dışım ateş
yanar da durur yoksa bu mudur benim hissem
içimde öyle sevgiler pişer ki
gözü kör olası sarıp sarmalar sevgim seni daima
bir gelsen
ah bir gelseydin ya
ömrümün cehennemin de cennetim olurdun sen
bir aykırılık dürtüsünü sokup da gittin içime
sakın ha deme sakın sen seni bana
mutluyken hüznün koynuna itince fena yandı canım
sararıp soldu şu senin hediye ettiğin sol yanım
arım bal tatlım boncuk gözlüm
kalbi duygular içinde en yüceden sözlüm
tüm bedenimle kaldım mı şimdi baş başa
bir su yoktu şu yangın hayatım da içemedim kana kana
eğer ki bende ki doğrular da seni düzeltmiyorsa
hiçte lazım değilsin ne sana nede bana
oysa bir zerrene ne deryalar vermiştim
durma çek elini sımsıcak kalbimden
benim ruhuma sığınıp da ısınmasın ellerin
koy ver de yaban ellerde donup da gitsin bedenin…
---- (29.12.2014) AZAP…
Kadri ATMACA (AZAP)
------------------------Bu gün. Bir gönül dostunun şiiriyle güzel şiirinizi selamlıyorum...