eski...güneşli...
sancısız bir kaldırım anı yok
saçlarımda yokuş rüzgarı kokusu
pazar korkularıyla yaşlandık her dem
durduk durduk
akşama doğruları özledik en çok
renksiz bir göğü yakıştıramadık
hiçbir kabusa bile...

kitaplarla yorgun bir ütopyadan geldim
geldim dizlerinin temmuzlu ağacına
ot çıtırtıları dinledik beraber
mütevazi dağlarına yasladık sesimizi
yarı uykulu sabahımızın
toprağın çiy kokusundan ümidimizi kesmedik
ölümden beraber ve aynı anda korktuk
ayrıldık nedense...

kaybedilmiş sokaklarda ellerine sarıldığım
ilk ışıklar şımarmadan fırınlardan umutlandığım
adımlarımı tanrı bile saymayı bırakınca
soluğuna akşamdan ömürler yatırdığım
bütün yolculuklara cesur bir çocuklukla
sevdim gidişini...
kış gelmedi daha...
sen gelmedin...
kimin için öleyim...




kağan işçen...