Bıraksam gözlerim denize atlayacak gibi
İki yudum suda boğulur
Sonrası hep buğu, hep ağlamak
Netliğini yitireli zaman, kaç yıl oluyor?

Küçükken her suçun suçlusu
Büyürken suçun cezası, eza ve sefası
Bildiklerim beni sarsar da kitapları doldurmaz
Bilmek istediklerim dünyaya sığmaz

Çok fazla kendi adımı yazdım, renkli fasulyelerle
Sonra senin adın, kendi adımı solladı
Soluma yazdım, tek renkle
Bir kırmızıdan ancak böyle bir maviyle vazgeçilebilirdi
Yine de geçmedim

Taşların renklerini çektim üzerime
Sarstım kendimi, büyük bir sarsıntı oluştu
Darp edildim ruhum tarafından
Hırpalandıkça dağıldım, dağıldıkça çoğaldım
Şimdi gördüğüm her şey derme, çatma
Babamın yüzü gibi asık

Bildiklerimden korktum, bildiklerimin bildiğim gibi olmadığını öğreneceğimden
Bilmediğim şeylerin hep başkaları tarafından bilineceğinden
Bildiklerimi bile gizledim

Kaşımdaki o kesikten izledim yedi kat gökyüzünü
Yalnızlığım daha da arttı
Bildiklerimden arta kalan ne varsa
Düştüğüm rahimde çırpındığımdır
Ve çıldırdığımdır insanlığın tasasında
Elem ve kederine hapsettiğim kendimi
Ağlamaklı gökyüzüm
Sustuklarımdan yalnızca bir tanesi bu

Geniş mahallelerde meydan yeri
Köşe başları saklambaç dolu
Yedi kat indiğinde bizim sokağa
Suç mahallidir artık tüm bakışlar
Birbirini ararken, kovalarken seyirler
Dünya küçük bir yer terk etmek için
Ama kalmak için de geniş

Göğüs kafesimde bir çift kuş besliyorum
Onları büyütüp, onlarla yedi kat gökyüzüne gideceğim
Giderken sustuğum ikinci şey olacak bu
Bir ikindi vakti
Susmalar haykırmaları hatırlatır, ben hatırlamayacağım
Susmak kendine bir kurşun sıkmak gibi
İçini sıkmak gibi
Kendini bitirmek gibi

Susmak sadece gideceğin yeri saklamak için
Kuşkanatlarından yağmur sızlanırken
Ben yağmurlarında yıkanırken damların
Epeyce suçluyum
Ama suskunluğumun bununla ilgisi yok
Yanlış sorular var aklımda cevabını doğru bildiğim
Anlatırsam da denk düşmeyeceğine inandığım sessiz hikâyeler
Romanını kendi elleriyle yazan kahramanım
Kahramanını kendi elleriyle öldüren katil

Toz bulutu
Keşke her toz bulutu çiçekler gibi olsa
Ve sayısız yıldız tozu kaçsa gözlerime
Gözlerim çakmak gibi olsa ve şimşek çaksa
Yedi kat gökyüzünde
İşte bu suçu üstlenebilirim
Nedensiz, niteliğimi kaybedip, sadece istediğim için.


Yirmi İki Aralık İki Bin On Dört 18 10
Nevin Akbulut