Fevkalade bir şiir

Kutluyorum ablacım

nerden çıktı bu ayrılık yollar buz
dağlarda kar var, umutlar ayaz
sarınarak çıkıyorsun bahçeye
çiçekler soldukça bakışların üşüyor
adımların geçmek istemiyor bir yoldan diğerine
rahat koltuklar seçiyorsun oturmak için
sigarayı bırakmışsın belki,düşmüş elinden kadehin
ısırıyorsun aklaşmış bıyığının ucunu
zor geliyor dışarı adım atmak
hayat seni de almış cenderesine


Sevgiler sana...

Bazıları yüreğimize öyle yer ederki gitse bile veyahut biz gitsek bile yaşadıkça içimizde yaşamaya devam eder.

Bir kuşun pencere kenarına konup içeriye bakmasına benzer halimiz..

Ne girmek
ne yakalanmak isteriz
ne de merakımızı unuturuz..

Hayat işte..

Sevgiler canım.

---------------------nerden çıktı bu ayrılık yollar buz
dağlarda kar var, umutlar ayaz
sarınarak çıkıyorsun bahçeye
çiçekler soldukça bakışların üşüyor
adımların geçmek istemiyor bir yoldan diğerine
rahat koltuklar seçiyorsun oturmak için
sigarayı bırakmışsın belki,düşmüş elinden kadehin
ısırıyorsun aklaşmış bıyığının ucunu
zor geliyor dışarı adım atmak
hayat seni de almış cenderesine


ben de değiştim yılların dönüşünde
ama aynı dünyam, sevdam, bakışım
yine aynı kasabada yaşıyorum
ara sıra seni düşünüyorum
şiir yazdıkça, şarkı söyledikçe
anlayacağın,
yaşadıkça!..




05. 12. 2014 / Nazik Gülünay
___________________________________________________


Yaşamak ve umutlu olmak, sevgiyi yürekten eksik etmemek, insanın sanırım en büyük kazancıdır. Anılar, acımtırak da olsa insanın dingin kişiliğini yansıtır. Geçmişimiz hep övünç ve gurur kaynağımız olmalıdır. Orada en zor anlarımızda dahi bize, güç verecek anılarımız vardır. Anıları bol olan insanların belli ve etkin bir yaşam düzeyleri de olur kuşkusuz.
Bu Şiirde bu nitelikleri en duygulu tatlı hüzünlerle yansıtmış. Beğeni ile okudum. İçtenlikle kutluyorum, dost şairim Nazik Gülünay sizi.