SoğukçaAz önce sustu bir çift mavi şiir Avlusuna bırakıldılar sonsuzluğun Bütün kumdan kaleler yıkıldı Duyulmadan, doyurulmadan kırıldı kelimeler Şimdi faydasız gülümsemeler ve Bazı şarkılar kaldı Dağıldı saçları umudun Aşkı vurdular yine bir kuytuda Acımadan serptiler üzerine toprağı Hani içten dışa halkalanmaktı aşk? Boğulmakmış oysa ki Yine aşkı vurdular diyorum yetişsenize? Doğrulup doğrulasanıza? Ben yapamam Yapamam çünkü Çünkü öylesine azım ki Kollarım kesik içinde Dudaklarım yorulmuş Yaradan yapılmışım zaten Çürümüş bir yara gibi kokuyorum Aslımı yitiriyorum suretimin indinde Küsüyorum balıktan başka Denizde yüzen ne varsa Hesap bile soramıyorum zamandan Çırpınıyorum yalnızca Her çırpınışımla batıyorum daha dibe Fırsatım olsaydı eğer, Bir daha hiç üşümezdim böyle... |