EZGİLER..


Ölüm düşerdi bize
Geceleri üşürdü dizleri sokakların
Sarıldığımız şarkıları koyardık
Bu yüzden bilmeden salardık adaklık nefesimizi
Kıyımızda akşam burnumuzda deniz…



Balıklar susuz vurulurdu
Biz dalardık kayalıklardan daha derine
Kopuk fırtınalarda attığımız uçurtmalarımız
Nemli baharlarda yosunlu eskiler…

Şarkılar çalardı caddelerde
“Çalgıcı karısı Binnazzzz Binnazzzz”
Kuşlarda ölürdü türkülerin dalında
Ama biz oynardık her ezgide…



Baharda Çingene renkli öpüşmek
Sonrasında kavruk iki dudak
Ekimde derinden sevişmek
Öpmek öpmek …(-mek, -mek) fiil ötesi
İki düş görümlüğü bir mazi işte…

Şimdi ansızın gelsen şu içeri
İçerim
İçerim şenlenirim
Kokun dursa yastığımda
Dışarıda kış gezerse gezsin
Ben bir öpeyim
Bana ne
Takvim ne gösterirse göstersin
Tenin en güzel mevsim
Durursa dursun saat…



İki fotoğraflık tek sarılmalık bir şiir
Uzak ufuklar ve sancılı sabahlar
Ah şu yıpranmış kitaplar da savrulmasa
Camlarımda donukken bu aralar akşamlar
Ölüm düşmezdi bu kadar ezgilerle bize….