Hep sen çıkmaz kartlardamutlu insan var mı dört başı mamur bir odada dört başı mamur bir insanla ve öylesine mükümmelken dışardaki hava içeriye yaşamak sevinçleri dolsa kanatlarına mut takmış kırlangıçlar konfetiler bıraksa konuşan dert yumağı içlerinde sıkışan boğulmaları dışarıya astılar kapkara bir flâma çektiler önümdeki direğe o direkte "sevgi vermektir" yazıyordu sevgi vermektir dedim senin gülümsemen geçer karşındakine bulaşıcı bir hastalık gibi ama yaşanası güzel mutluluk için yol değiştirmeye değer eğer gücün yeterse satın almaya bir tutam sevda sunarsın nazarından bir masa gülle donanır odan. ah kırmayı becersek geçmiş kilitlerini her kapıya uyan sevgi anahtarı dönse kapının kilitinde bir girdapta dönüyor sanki herkes ölüm o kadar yakınken hayat ırıyor bir ölçüde değil mesafeler bir dolu of üfürüyor sigaralar sanki sinsi bir kumarbaz hayat ondan bir kâğıt çalanı kazandırıp öldürüyor korkup masa altına pısanı hâdi aç kartlarını güzel çıksın falın kullan ellerini, beynini gerçekleştirmek elindedir düşleri senin elindeki kâğıtta hilesiz hurdasız hemde önce çıkmayı öğren yürek merdiveninden yukarı yukarı seyret kendini hem tersten, hem de düzden hep sen çıkmaz kartlarda öyle istese de egon pek çok insana rastlarsın orada görürsün farklı değil, kimse senden.. 31. 10. 2014 / Nazik Gülünay |
Herkesin bir yanı eksik.
Güzeldi şiir tebrikler.
Saygı ve selamlar.