Doğal olan ne varsa hepsi var
Ahhh !...
Eski yaşantılar, eski yaşantılar !...


Yıllardır o sokakları anlatırdılar
Bizim nostaljik emekçi Yeşilçamcılar
O sokakların düşlerinden bile ceplerine gişe hasılatı doldurdular
Kim bilir ki gerçeği yüreklere ne değer de bir güzellik yazar ?...

Anneler, teyzeler, çocuklar ve ablalar
O sokaklar da içe hep dönük sakin bir hayat yaşarlar
Dedikodu yüzünden boşanan olduğu kadar,
Dedikodu sayesin de evlenen bile olurdu bazı zamanlar
Etrafına her şey gibi koku ve bir tat yayar,
Var ki kimi çıkmaz sokaklar
Bunu çoğu insanlar,
Hemen ruhlarıyla koklarlar!...

Çıkmaz sokaklarda ki kadın ve çocuklar
Bulundukları çıkmazları hayatın can damarı haline sokarlar
Köyler de kerpiç duvar dipleri, tahta sürgülü kapı önleri
Kentler de ise varoşlar,
İnsanı gerçek insanlarla buluşturup, kaynaştırırlar…

Şahane bir gözlemcilik vardı şiiriniz de
Yani şiirden çok daha şiirdi gibiydi şiir !
TEBRİKLER !!!...

Çıkmaz sokakların kaldırımlarında mazinin derin izleri ve çocukluktan kalma bez bebekli günler ve o naif yüzlü Naile teyze ve sıralı sırasız başka diyarlara göç eden mahalledeki eski yüzlü kadınlar...ve daha nicesi...

okuttuğunuz şiir için sonsuz teşekkürler...selamlarımla...

Ocaklık denilen bir yerimiz vardı. Yufka ekmekleri orada yapardı rahmetli annem ile Zeynep halam. İki "leyen" dolusu hamuru açmak zorundaydılar, çünkü on kadar aile bireyimiz (Amcamlar, babaannem,) ve de tarlada, bağlarda çalışan bir o kadar ırgatlara da yetişmeliydi, ekmekler.
Biz çocuklarınsa beklentimiz, sıcak yufkalardan kapıp arasına yayıktan yeni çıkmış tereyağını sürerek dürümleri yiyerek bir an önce okul yolunda olmaktı.
Ocaklığın hemen yanı başında çatal meyveli dut ağacımız vardı. Komşuların kadınları kızları oraya toplanır kara taştan yapılmış buday dövme "sokumuz" vardı. orada akşam çorbaları ve pıt- pıt yemeği için buğday döverlerdi, yada yoğurt tarhanası için.
Kadınlar topluluğu o kadar çok değişik konuları bağıra çağıra, kahkahalı gülüşlerle saatlerce sürdürürlerdi. Sonunda babaannemin onları azarlayan etkin sesi onları nebze sakinleştirirdi.

Yine güzel şeyler hatırlattı bu güzel çalışmanız da bana, yıllar ötesine götürüp hüzünlendirdi.

Tebrik ve taktirlerimle kutlayıp selmlıyorum sizi Nazik Hanım.
Kemal Polat