Kendi Sessizliğinde Şiirlersokak karanlığında unuttum bana bakar gibi sarıldığını kendi sessizliğine... aramıza herhangi bir gece girdi hiçbir bulut öyküsü yaratamadık özgünleşmek için yaşamaktayız artık... ilkleri ve sonları yazmaya düşkün balkonlara konan ekmek kuşlarının su içişine ama hep ortasında dört mevsim,yedi iklim... gözümün alabildiği yere kadar sokulgan çocuklar dökülsün yollara tebessümün aklımda... her günü kaçırdığımı sanırdım oturup seyreylesem de güneşi an be an gün beni kaçırırmış meğer...sana... pastırma yazlarını severim geceden kalma düşlerin keyfini sürmeyi senden geriye kalanım ne de olsa... geçiş anlarıyla derinleşiyor rüya sokak seslerini topluyor avlusuna kendimi yukardan seyrediyorum : "uyanmak istemiyorum..."... Kağan İşçen... |