Gelyok ki gölgesi sevginin duvar ördüler arasına insanların mümkün değildir oysa bir bedenin bütün uzuvlarını ayırmak ve sonrada bu tek insandır demek uzun uzun dalar bakışlar bir şey bulacak gibi uzaklardaki bir noktada bakışları delince karanlığı aradıkları çıkacak karşılarına ve bir muştu verecek gelecek güzel günlerden kapalı sözcükler çarpar duvara ellerine köledir zaman ve o ana kumandanın çalışma gücüne ki saat kurdukları ayarda işlesin önce dökülmesin bir yaprak ayak sesini dinlesin adımların sesin nasılsa değer sesime mekânik sesler susar çok sesli görüntü suskun hep aynı zamana kurulu bir oyuncak ilerlemez çocuğun keyfi’nce kumandayı eline alır büyükler sevgin artık gölgesinde erir savaşkan adamların önde yürür yaşamak bütün sesleri kaydeder ana kumanda seni unutur eski bir şarkı eşliğinde bir gül düşürüp yitmiştir senli zaman beklerim hızlı geçsin taşkınlığı göklerin sevgide dursun yelkovan gel! 17. 10. 2014 / Nazik Gülünay |
Dağlar kadar hasret biriktirdim sana
Kum torbalarından siyah beyaz bir manzara
Can namlunun ucunda (...)
Matarada son bir damla (...)
Can ecel ile pazarlıkta (...)
Yinede, senden başka hiç bir şey değil umurum,da,
Yeminim büyük, ölmeden yanına varmaya ..
Ahdim var, bir goncada dört yaprak olmaya
Biri ben, biri sen, biri kız, biri oğlan ..
Muradım var seninle yaşlanmaya ....
Kalbime batan ....
..................canı gönülden tebrikler..kutlarım paylaşımın özünü ve sözünü.......