RotamBen susarım sen korkma Salıncakdaki kızın çocukluğuna da, Gür saçlı kadının alevine de susarım Taş gibi ağaç gibi Soluk benizli yankılar gibi susarım Bırakıp kalemimi senin öteki yanına Başlatmadan hecelerimi Kıskıvrak ve apansız Yakalandığım geceliğin kadar susarım Bir yudumu eksilse damlalarının, Boğulup nefessiz kalacakmış gibi olsam Ve yaksa da canımı bu susuş, Ben yine de susarım Yitirdiğini anlarım tılsımını sevinin İnanmazlaşırım aşkın kudretine Çan kulelerine tırmanırım belki Belki dipsiz kuyularda kaybolurum Bilirsin bulurum bir yolunu Yaşarım elbet Fakat iyileştirecekse eğer, Susarak... |
öyle bir yerleşir ki içimize
bütün kelimeleri sürgün ederek
gün gelir korkutur susmak