’ Ve Tutaste Amed’e kavuştu .. ’

Heyveron Hasankeyf’in durgun sularında
Yalın ayağıyla kayaların üzerinde koşuyordu .
Ben ise ; gözlerimin ufkundan düşüyorum Amed’e
Sen Kara gözlerini yumduğunda Mezopotamya gecelerinde
Ben hiç özlemi geçmeyen sevdanın ıslığını çalıyordum Hewler’de .

Güneş her gece yüreğinden kopardığı yakamozları
Mezopotamya’nın gökyüzünün Larcivert karanlığına astığında ,
Renksizliği kabul etmeyen Mezopotamya
Her gece
Farklı coğrafyadan gelmiş insanların dünyalarını gökkuşağına daldırıyor.

Ay gökyüzüne ağır ağır tırmandığında ,
Huzuru tadıyorum Sur diplerinde , belki ilk kez
Ama yüreğim çok önceleri tanıyor Kürdistan’ı .
Dicle’nin Fırat’a dolanması gibi geceleri
Yıldızlar ay’a dolanır
Alaca gökyüzü yüreğine damlar Hasankeyf’te .

Roni / Renas Tutaste

Yaşasın Deli ve Delilik