neyise de.. onu deyodum

o serseliklerimiz, atasızlıklarımız[1],

haylazlıklarımız filen…

galmadı gari canııım

havas olalı beri

hemi deee nassı valla

söz temsili anam olmaycak bişiy bile istesin

takikesine varmadan, derakab[2]!

“hu işi höyle edersem, evdekinner sevinir” deye

aklıma bişiy gelse, anında!

bi hızmat mı olacak;

seğidelek..



esginki ğibi, böyüklerimi gızdırıp tüngüldetcek

sinirlendirecek, güplere bindircek,

canından bezdirecek,

evdeki asabiyet gatayısını

yünseldecek

bi durum ı ıhh..

gonu-gonşuynan ağız gavgası

nize-mize asla!

ve kat’a[3]

olu(r) da o gadak olu(r)

valla bi hanımevladı oldum evde

mübala(ğa) deği



o olur-olmaza sinirlenen,

sinirlenmeğ uçu mahana gollayan

köpeğe oş, tavığa kiş deyen

ayağıma bastı deye bücüğü

mızıldadı deye çocuğu

çitme attı deye beygiri

dengi davşımadı deye eşşeği

topal eşşek sudan gelinşeye gadak döğen

hiş bi mahlıka Allah yaratdı demeyen ben

bi(r) nevi halis-mu(h)lis;

“peygamber dölü” oldum çıkdım vesselam



o her şeye zıt[4] geden

çoluk-çocuğa het-hüt eden

söğüp-sayıp, silip-süpüren ben

garıncayı incidirin deye

yere basmaya gorkar oldum

elhasılı kelam; melaike gibi bişiy oldum canım

o zertliğim, o kert-kortluğum filen galmadı

görseniz inanmazsınız valla

zevda çekmek öyle bişiy işdecik..

sanısın; çiçekli bi ğözlük dakınmışıyında

dünna çiçek, güllük-gülüsdannık bana



bazı-bazı canım sıkıldığında

Özlemin hayalının gülüvürüşü bana yetiyo

bazan da ürüyamda bile ossa;

“-seni mi bekleycen,”

“-kim isderse ona varın”

“-ben köye gelin olman”

ya(hu)t da

“-anam bili” falan deyiviriyo ya

o zaman bu iş yatar deye valla deliriyon



sankı hayalı, ga(l)kıp-dutup da

“-bobam bili” dese; her şey tamam

bobası Özlemi köye verceğmiş ğibi

emme ben anasından gorkuyodum

gorkmak file deği(l) işin aslı

fellik fellik gaçıyodum ondan

oyusa oldu-bitdi, ğeldi-geşdi

ne garşı garşıya ğeldik

ne yüzünü ğördüm, ne sıfatını bilirin

ne simam tadıdık garıca(ğı)za

emme o zamannar çok güna(hı)nı aldım

Özlem olmayan herkeşi

tekerimin öğüne daş goyan anası sandım



ben ağşama gadak Özlem’i sayıklayon ya

gece boyu da Özlem hayalımdan

düşümden getmeyo gatliken

bi de anası olmadık zaman

garşıma çıkıyo, aramıza ğiriyo

gan ter içinde uyanıyon

yasdık yorgan cımcılık

gel de uyu uyuyabili(r)sen

kelp olayın aklıma da

hiş bi gözel bişi(y) gelmeyyo

“uykum düne(ği)m gaçıyo”

“zabahlar olmayyo” gardaş



hele birinde Yılmaz Güney filimi ğibi

tanıdık tanımakdık bütün deliğannılar,

sevmediklerim, adam yerine gomadıklarım

dezo(ğ)lu, dayolu, emmolu, halolu Allah ne verdiyse

gaçırmışlar zevdalımı

bir ikisine zipledim gamayı

zevdam gannar içinde

ben üsdüne gapaklanmışın,

etmen-getmen deye yalvarıyon,

nassı a(ğ)layon..

uyanınca bi(r) bakdım ürüya

başlarsın oynamaya

emme onarın hiş birini de hala sevemedim

epap olamadım, içim almadı getdi..


nere ğedersem gedeyin
nerden gelisem geleyin
gözlerim Özlemin oluvucağı yellerde
bi(r) kölge geçivise
bi(r) yaprak gımıldayvısa,
irkile-düşüyon
solu(ğu)m daşıyo
Özlem mi.. ı ıhh anasıdır
yolda sokak da her gördüğümü o sanıyon..

Özleme kim.. kim benzeye bili(r) ki..
Allahın en gözel niyemeti
O herkeşsen gözel
her şeyden datlı
gıymatlı
gıymatlıııımmm
canımmm..




DİPNOTLAR

[1] atasız : ata terbiyesinden mahrum, babasız çocukların sorumsuzlukları,

[2] derekap: hemen, derhal, çabucak, çarçabuk, ivedilikle, acilen

[3] kat’a: katiyetle

[4] zıt: ters, uyumsuz