Manidar Tebessüm...
Bir yanım hep ıssızdı benim..
Sebepsiz rüyalar ve kirli kokan bir duvarda son beyaz noktaydı beni sana anımsatan galiba.. Tam da bu keşmekeşin orta yerinde; Tebessümün manidar, ve hatta manidar tebessümün, hırkası gövdesinden büyük, küf kokmuş bir beden için.. Bir kadın ki içli bir ceylana benziyor ve uzamış sakalları ile şairlere meydan okuyan bir sapkına aşık.. Kahrolsun aşk.. Kahrolsun kadın, ve mahlukatın cümlesi. Islah olmaz irin dolu bir yara belki bu karmaşa geldiğim yerde, belki de bir sulh en kanlı leşi en güzel gülüşünde.. Sabahı güneşine küs rüyalar not ediyorum son günlerde.. Evlatlar misketlerine, babalar ise kadınlarına küs rüyalarımda.. Azığında mutluk taşıyor bazen ak saçlı bir anne, bazense sel sonrasının en mutlu sessizliği sağır edercesine acıtıyor içimde bir yerleri.. Sessiz bitiyor her rüya.. Sessiz.. ... Bir yanım hep ıssızdı benim.. Çil çil yıldızlar dökülüyor pervazlardan.. Ve bir bebek gözüyle dalgın dalgın bakıyor meze kokularında büyüyecek aşk kokan bir serçecik. Ben görüyorum, hatta göz gözeyim, hatta ben O’yum, sinire kesmiş bakışırken.. Sonbaharı anlatıyor gözleri.. Sonbaharı soluyor o küçücük ciğerleri.. Sonbahar gibi esiyor İstanbul’un orta yerinde.. Bir ben, bir de O ıssısız bu koca şehirde.. Burak Özdemir |
emeğinize yüreğinize sağlık olsun
saygı ve selam ile ,