Oysa,
bir demli çay
içilecek mesafedeydi hayat..
Köz olmuş acılardan yeni hayatlar çıkartmak,
ve
sarınmak en sıcak cehenneminde meleklerin,
kirlenmiş topraktan süzülen,
hastalıklı bir kan pıhtısına..
Beni bana anlatan gözlere esir
beni bana satan bir bedene köle..
Ve sıcacık bir evde
simsiyah bir kurt olmanın verdiği
ebedi huzur..

Oysa,
bir demli çay
içilecek mesafedeydi hayat..
Her sabah seni ağlatan
mutluluk değil miydi,
beni gözlerinde bir insan yapan..
Ve
her gecenin sonu bir sabah değil miydi,
seni benimle aynı ateşte yakan..
Ne değişti?
Ne değişti de küçüldü dünyan..
Ne değişti de umudunu bile
bir sarı zarfa koyamadan
yolladı bedenin,
Ellerinin ölçüsü
küçük bakır cezveler kadarsa,
ne çıkardı,
her sohbetin sonu
en şehvetli kahve kokularıyla bölünse..
Ne çıkardı bir fincanlık hatırım olsa..

Oysa,
bir demli çay
içilecek mesafedeydi hayat..
Yanyana,
hatta dipdibe bir hayata
olur vermediyse
müebbet yemiş bu ruh,
sebebi sen
ya da
bir başka kadın..
Ne çıkardı
anlamak istediklerini
aynalarda kendine söylemeseydin,
ve sadece
kırık bir radyoda
en güzel yeni yıl şarkılarımı dinleseydin…

Oysa,
bir demli çay
içilecek mesafedeydi hayat..
Bir demli çay içilecek mesafedeydi aşk,
bir demli çay içilecek mesafedeydi yüreğim..
Ne olurdu
biraz olsun bana yakın olsaydın.

.
Burak Özdemir

RABARDA