Rüya ve Tatar Güvercin…
Yakalım şu fahişeyi’ dedi
ihtiyar büyücü belki de bir daha hiç büyümeyecek bir papatya demetine… Kolları kıpkızıl, ahtapot misali bir canavar, çiçekten mezarlar kazdı gökyüzüne bir Tatar güvercin için… Bir kadın ağladı sonra, en vakur çığlığıyla.. Gün geceye çaldı rengini, kâmerden ezgiler fısıldadı mavi gözlü bir güzel adam.. Ve koca bir saray, sır oldu, sarıklar arasında çağlarken.. Bir düşle seviştim dün gece yine; Kumdan kalelerin hiç yıkılmadığı, ve kendimden başka hiç kimsenin gerçek olmadığını sandığım; En uzun günlerin, tam da en güzel günlere denk geldiği, siyah beyaz bir masal köyünde.. ‘O’nu gördüm bal rengi bir saman yığında, bal rengi gözleriyle.. ‘Neden ?’ dedi en çocuksu sesiyle.. Gerçekti, ölü bir zamana diklenircesine; Ve gerçekti, hiç bir çabaya ihtiyaç duymadan, ruhunu şeytanla pay edercesine .. Sadece bir adım uzağında doğduğum evin, pembe mazgallardan mezarlara taşan şarkılar söyledim küçük bir kız çocuğuna… Elleri boyalı anneme, babamın su taşığını gördüm ince belli çay bardaklarıyla.. Sonra yine ‘O’nu gördüm, bir okul sırasında otururken kadınsı bir edayla, ‘Neden ?’ dedi en çocuksu sesiyle.. Elleri bana ‘gel’ diyor arsız bir çiçek sanki, sarmaşık misali sarınırken ‘Cem’ine karanlığın.. Ama gerçek, sedefleri soğuktan donmuş cansız ve kirli tuşlarıyla göz yaşını gizleyen bir garmon gibi.. Korkular yetiştirdim, bir ormanda, kuşkular yeşerttim taşkın ırmaklar dolusu, kendime karşı.. Ölü zamanlara hükmettim bedensiz dünyalarda, ve ‘O’nu gördüm Tüm masum susmalarımın sebebi.. ‘Neden ?’ dedi en çocuksu sesiyle.. Gerçekti, yasemen kokan, ve beyazı teriyle kirlenmiş güzel bir gerdan kadar.. Riya gördüm en olmayacak duaya ‘amin’ diyen, elleri kirli Bedevilerin kirlenmiş hanesinde.. Riya gördüm uğruna dağlar delinse de, kadının gölgesinde… Riya gördüm çiçeğinde, ve riya gördüm sebepli sebepsiz Şems’inden dönen sevgilide .. Bir düşle seviştim dün gece yine; Sonra ‘O’nu gördüm bir adım uzağında doğduğum evin, hasırdan şapkalar örerken komşu çocuklarına Kâinatın merkezinde… ‘Neden ?’ dedi en çocuksu sesiyle.. Gerçekti, belki de bir daha hiç görmek istemeyeceğim kadar.. Burak Özdemir RABARDA |