Yakalım şu fahişeyi’ dedi
ihtiyar büyücü
belki de bir daha hiç büyümeyecek bir papatya demetine…
Kolları kıpkızıl,
ahtapot misali
bir canavar,
çiçekten mezarlar kazdı gökyüzüne bir Tatar güvercin için…
Bir kadın ağladı sonra,
en vakur çığlığıyla..
Gün geceye çaldı rengini,
kâmerden ezgiler fısıldadı
mavi gözlü bir güzel adam..
Ve koca bir saray,
sır oldu,
sarıklar arasında çağlarken..
Bir düşle seviştim dün gece yine;
Kumdan kalelerin hiç yıkılmadığı,
ve
kendimden başka hiç kimsenin gerçek olmadığını sandığım;
En uzun günlerin,
tam da en güzel günlere denk geldiği,
siyah beyaz bir
masal köyünde..
‘O’nu gördüm
bal rengi bir saman yığında,
bal rengi gözleriyle..
‘Neden ?’
dedi
en çocuksu sesiyle..
Gerçekti,
ölü bir zamana diklenircesine;
Ve gerçekti,
hiç bir çabaya ihtiyaç duymadan,
ruhunu şeytanla
pay edercesine ..
Sadece
bir adım uzağında
doğduğum evin,
pembe mazgallardan mezarlara taşan
şarkılar söyledim
küçük bir kız çocuğuna…
Elleri boyalı anneme,
babamın su taşığını gördüm
ince belli çay bardaklarıyla..
Sonra yine
‘O’nu gördüm,
bir okul sırasında otururken
kadınsı bir edayla,
‘Neden ?’
dedi
en çocuksu sesiyle..
Elleri bana ‘gel’ diyor
arsız bir çiçek sanki,
sarmaşık misali sarınırken
‘Cem’ine karanlığın..
Ama gerçek,
sedefleri soğuktan donmuş
cansız
ve kirli tuşlarıyla
göz yaşını gizleyen bir garmon gibi..
Korkular yetiştirdim,
bir ormanda,
kuşkular yeşerttim
taşkın ırmaklar dolusu,
kendime karşı..
Ölü zamanlara hükmettim
bedensiz dünyalarda,
ve
‘O’nu gördüm
Tüm masum susmalarımın sebebi..
‘Neden ?’
dedi
en çocuksu sesiyle..
Gerçekti,
yasemen kokan,
ve beyazı teriyle kirlenmiş
güzel bir gerdan kadar..
Riya gördüm
en olmayacak duaya
‘amin’ diyen,
elleri kirli
Bedevilerin
kirlenmiş hanesinde..
Riya gördüm
uğruna dağlar delinse de,
kadının gölgesinde…
Riya gördüm çiçeğinde,
ve riya gördüm
sebepli sebepsiz
Şems’inden dönen sevgilide ..
Bir düşle seviştim dün gece yine;
Sonra
‘O’nu gördüm
bir adım uzağında
doğduğum evin,
hasırdan şapkalar örerken
komşu çocuklarına
Kâinatın merkezinde…
‘Neden ?’
dedi
en çocuksu sesiyle..
Gerçekti,
belki de
bir daha
hiç görmek
istemeyeceğim kadar..
Burak Özdemir
RABARDA