Dilsiz SayıklamalarBıraktım nicedir beylik laflar etmeyi dedi ki yüreğim: büyüklük sende kalsın tende hapset acını... Acı... bütün gerçekler gibi somut ve taze süreğen bir boşlukta devinip duran çocuk.. Namlunun ucundasındır bilirsin de.. sözün geçmez kendine kandırır seni biteviye sırıtıp kaçan mutluluk... Mutluluk... sancısı sırtında kambur amansız gölge oyunu.. Ne zaman açsan perdelerini güneşini öldüren arsız kalpazan.. Atamazsın ki göğünü hepten; kuşlar da var değil mi ki sıyıramazsın işte sesindeki maviyi.. Mavi.. ebedî istirahat hâli.. Aşkın çoğul yokluğa oynayan tekmil tekilliği elinde patlayan.. Katlanan kâğıtların aldatan anatomisi.. Son bölüm; külliyen ölüm.. Ölüm.. tüm sonların ötesinde kabına sığmayan telâş.. Nice yangından geçip serinlediğin ırmak; derinliği derdince serinliği sabrınca büyüyen kucak.. Yeter oynadığınız! Hadi toplayın eteklerinizi yarattığınız cehennemden.. Alıp gidin kibrinizi! Ağlamıyorum bakın bilmez miyim; kan tutar sizi! Özlem TARHAN 3/temmuz/2014 |
böyle şiirler normal ruh halindeyken kolay kolay
çıkmaz .
ne durumda yazıldığını bilemem ama iyiki yazılmış