Derin MevzûBir çınarın gölgesidir bâzen, değer katan varlığa Rüzgârın uğultusu Akarsuyun ayrılması kollarına, iştiyâkla Sebepsiz uçmuyor kuşlar İnsanın bu denli soğuk Vicdanın uzak oluşu Kırıyorken kanatlarını Can havliyle ölüyorlar belki; Kim bilir... Düşünmek, tepetaklak olmaktır Diyor içim.. İçim, dışımın efendisi Ellerim, günâh keçisi! Hâlbuki Ne günler kovaladık birlikte Avcum ve ben Tutunarak birbirimize... Bilmek ölümcüldür Bilirsen kaçamazsın Kaçarsan kovalanırsın Gözlerin ihânet eder sana önce Sonra diğer uzuvların Bilirsen Yaralanırsın... Herkes anlamaz seni diyor Çok biliyor Çok susuyor annem Görüyor oysa Yaşamak, ne denli bir ağrıdır Ne büyük bir kavgadır Benliğinle var olmak! Çokça konuşmak gerek şimdi Toprağın çatlaması gibi derinden Sessizliği doğurtarak... Çok biliyor annem Annemi susuyorum ben! Kasım/2017 ... |
Annemi susuyorum ben!
anneden devreder mi bilgelik kızlarına.
anneden devralınır mı kırılmışlıklar.
kaleminize sağlık.
yankıladığınız o anneyi susuşunuzda kaldım.
ellerinize sağlık.