Gülümsemek ŞiirdirÖnce; lirik masal kadınlarının esrik diliyle konuşuyordun Yumuşak ve bilgece Sular nilüferleriyle uyuyordu sanki dudaklarında Ve mavinin derinliklerinde ılık, ıslak bir aşk Bin yıllarlık küskün bir sessizliği ateşliyordu Tarihin gongu çalınca bilinmeyen uygarlıklarda.. Sonra; ilkin gözlerini fark ettim Çünkü bütün yaşlı kadınlar biraz çocuk gibi ağlar Bütün küçük kızlar biraz yaşlı ve bilgece bakar.. Sen göğsünde yeni ülkeler ufkunda şeytanî bir biliş Kurdun kuzuya kuzunun kurda baktığı gibi Delişmen ve naçar bakışlarınla Issız dalıyordun bütün hazin şarkılara En sonra; Yüzünde arsız bir gülümseme Diğer yarısını sokak çocuklarının yüzünde gördüm Sustum Senden kalan paylaşılmış bölük pörçük bir sevmek Biliyorsun susmak nesirse şiirdir gülümsemek Her insan güler belki, yabanıl, dağınık ve anlamsız Kurtarır belki kendini her badireden, manidar gülümseyerek Her insan şiir de yazabilir belki, posası çıkmış kelimeleri iliştirerek Antetli kağıtlara.. Ama kayan bir yıldız gibi deşip karanlığı kalbinden Şafağı muştulayan bir şiir aşkın ve bütün tebessümlerin aynasıdır İşte seni ilk gördüğüm andan beri Ne zaman şiir yazsam Gülümsememin yarısını armağan ediyorum yarınlara.. |
Fakat, korkunun bir adım attırmadığı ayaklar, bir gönül sarayına çıkıpta orayı sahiplenememiş...
Yaşamak mı, yaşanmak mı?...Duruma göre, beyni kemiren bir soru.Çünkü bazı haller, halden izafedir....
Şiir mi ? derindi mavisi kadar....Selamlar, saygılarımla....