Yaşamak fasulyedencan buldu gölgeler kıyamet zamanı gelmedi daha verilmedi ferman çiğnendi,kırıldı Tanrı bütün eklemlerinden İsa hâlâ çarmıhta Musa halkını getiremedi firavun’un yanından çocukların kanı damlarken şiirin insan tahtına ince çıkar hesapları kıyamda secde yeraltından çıkan zehire git gide büyür insanın gözü yuvasından sürgün edilmek istenen acıya maya, kabarıyor yıkımlar yürekte taştı taşacak insan hamuru uğultulu kovanlar umut tavana asmak üzere kendini yaradılıştan intihar sürecine girdi girecek zaman kan sızıyor güllerden irinli yara dünya kalbi bombalanıyor ecel tek elde taşıyor bayrağı yaşamak fasulyeden bu kaçıncı dümen döndürülür su durdurulur teslim alınır hayat gözleri açık ölür bebeler anneler tutamaz yavrusunun elini uzun etekleriyle yerde sürüngen adımlar şiir kalır öyle dalgın gözleri yerde kaldıramaz bakışlarını gözyaşlarını akıtır ay! gün giyinir cübbesini selâsını okumaya hazırlanır doğmamış yarınların.. 17. 7. 2014 / Nazik Gülünay |