Cehennem ateşisusku boşluğunda dönüyor halkalarla rengi siyaha dönüşüyor git gide flu griliğin çoktan öldü denilenler sürülüyor kuyulara yeniden yeniden ölün diye nasıl kabul ediyor ölü toplum bunca zulüm arasında aşağı aşağı çekilmesini emeğin kıyımını zerre düşlerin öyleyse kesin bütün ellerinizi umutsuzluğun siyah ocaklarından onlar kapatıyorsa demir kapılarını kömür karası yüzünüze kolunuza aydınlığı takının tekmeleyin kaderi en kudurgan yerinden siz olun kendinizin hocası kimse görmemiştir böyle kara ayları yüzlerce boğulmuş yüz bir anda seyriyor mezarlarında bitmiyor ölüm yarası açıkta kanayan insanlarda kaç mezar daha kazılıyor dün yaşayan canlara ölüm bilmiyor ölmeyi ölüyor hayat adı bile anılmıyor üç beş yedi kişinin daha çok ölüm istiyor haberler işte bizi yıkan bu hakkını arayamıyor ölüler! yeniden yumuyorlar gözlerini cehennem ateşini yakıyor diriler 6. 6. 2014 / Nazik Gülünay |