yer sofrasında
misafirin önüne peşkir
düğün okusu havlu
“Güzel Konya Hediyesi” tahta kaşık,
"-dutun gaşşık dutun" diye sunulurdu.

hoca o gün hangi evde “gonuk ”,
herkesin malumu
o evden -tek tüfek - atılırdı
iftarları
“-tüfek atıldı” diye içeri koşturur
dam başında bekleyen çocuk
neden sonra ünleyen komşu
“-orucu bozdunuz mu”

çocuk
“-çoğ oldu, tüfek atılalı
bozduk, bozduk”
aceleyle, girerken dizler sofra altına
“-tüfeğ atıldığını duymamışlar da”
diye anlatır ünleyenin kim olduğunu
atıştırırken bir yandan
ne sorduğunu

Dedem "-vakit geldi" der beklemezdi,
tektüfeği,
ezanı
onun “köstekli saat”i vardı.
“isdambol imsakiyesi”ni
takip edersi

sofra kaldırılmadan, eller açılır
"Euzü besmele" ile duaya başlanır
"-niyemeti celilullah, bereketi haliylullah
şefaat et “Ya Resul-Allah” ….."
“-amiiiin”
“-sofra hergün kurulsun
“-amiin”
..
“-Hızır Aleyhisselam elini sunsun
bu haneden gelmiş geçmişlerin ruhu uçun
bil hassa Allah rızası uçun
el Faatihha!”
…………
“-ölenlerinizin canına değsin”
…
eller semaya açık tutulur
"-fatih ha!" denince “elham”a başlanır,
kimi avcundaki bereketi boşaltır
tekrar avcunu doldurur,
"salli, barik" şükür-dua okunur
ve eller yüze sıvazlanır.
İftarlarımız vardı…




Ustaca anlatımdı anadolu klasiği derim ben
Keyifti okumak,Selamlar hocam

bu orjinalliği seviyorum ben
tebrikler koca yürek

Anadoluda oruç çok şehirde köyde böyleydi o zamanlar.
çok kere zamanında bile açılmazdı oruçlar bazen önce bazen sonra Allah kabul etsin önemli olan niyet değil miki?
kaleminize sağlık

Sayın Çelikli oruçluymuşum gibi hissettim doğrusu :)
Yalnız dedemin kösteklisine takıldım.
İsdambol' a göre ayarlı saatten sahuru da takip edince oruç süresinden sanırım borçlu çıkmaz.
Ama vakit (timing) açısından durum nasıl olur bir müftüye danışmak lazım :)
Zira yerel vakit esastır diye düşündüm.
Bir başka açı da " niyet " meselesidir tabii. Niyet doğru, süre doğru, vakit şaibeli (!), Rabbim TAM saymıştır saymasına da okuyunca ben taklıdım.
Tebrik eder saygılar sunarım.